* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2004 | •••• | 0.34 |
2006 | ••••• | 0.45 |
2007 | ••••• | 0.42 |
2010 | • | 0.09 |
2011 | •••••••••••• | 1.12 |
2012 | ••••••••••••••••• | 1.55 |
2013 | •••••••••••••••••••• | 1.90 |
2014 | ••••••••••••• | 1.20 |
2017 | •••• | 0.33 |
2018 | •••• | 0.30 |
1 sif. Çox böyük, çox iri, çox yekə, əzəmətli, heybətli. Azman tikinti. Azman binalar. Azman qayalar. – Saçı-saqqalı ağarmış qocaman buruq ustalarının belə azman yanğın gördükləri yadlarına gəlmir… Ə.Məmmədxanlı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / azman1 Bu söz “aşıb-daşan, normaya sığmayan” mənalarında işlədilir. Bir mənası da “yaşlı, nəhəng heyvan” deməkdir (6 yaşlı keçiyə “azman” deyirik). Sözün kökü, əslində, aşmaq məsdəri ilə bağlıdır. Aşmaq isə daş (dışarı) kəlməsinin formaca dəyişməsi zəminində yaranıb. Daş (dış) – “kənar, kənara çıxmaq, xaric” (için əksi) deməkdir. Deməli, azman (əsli: aşman, daşman, dışman) – “normadan çox kənara çıxmaq”la bağlıdır ( -man şəkilçisi həmişə çoxluq bildirir: qocaman, ataman və s.). Bir yozuma görə, azğın sözü ilə qohumdur, “aşıb-daşan” (azğın olan) anlamında işlədilib, indi məna xeyli dəyişib. Başqa bir yozum: sözün kökü as (az, ys, yz) hissəsidir, “ağıl” deməkdir. Azman- “ağıllı” kimi başa düşülə bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / azman1 sif. grandiose adj ; imposant, -e ; impressionnant, -e ; majestueu||x, -se
Azərbaycanca-fransızca lüğət / azman1 прил. зурба, гзаф чӀехи (ири, еке), гьайбатлу (мес. дарамат, раг).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / azmanI (Bakı, Ordubad) iri, çox böyük, nəhəng. – Bakidə azman öylər tikilir (Bakı); – Atam bir azman keçi aldı (Ordubad) II (Ağdam, Bakı, Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Qarakilsə, Ordubad, Şamaxı, Zəngilan) 1. altıillik “qoyun” (Bakı, Beyləqan, Cəbrayıl, Füzuli, Qarakilsə, Ordubad, Şamaxı) 2. dördillik “qoyun” (Ordubad, Zəngilan) 3. qocalmış qoyun, keçi (Ağdam, Borçalı, Füzuli)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.böyük, nəhəng; şalban; qarışıq; az tapılan kişi.
Azərbaycan kişi adlarının izahlı lüğəti