* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars.] Otsuz, bitkisiz düz yer; səhra, çöl (bəzən, çöl-biyaban şəklində işlənir). Ol pir qalıb orada heyran; Məcnun tutuban rəhi-biyaban. Füzuli. Gülgəz dəli olub, yoxsa divana; Üz çevirib gedir çölbiyabana. Aşıq Abbas. Gəlmisən dağlar üstə cövlanə; Düşmüsən Qeys tək biyabanə. S.Ə.Şirvani. Məcnunun bəxtiyar və gənc yaşında; Axır qərargahı oldu biyaban. S.Vurğun.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / biyaban1 [fars.] сущ. баябан (векь, хъач, ттар авачир дуьзен чка); чуьл, сагьра.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / biyabanf. «susuz (yer)» səhra, çöl.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti