borclu sözü azərbaycan dilində

1 sif. və is. 1. Borcu olan, başqasından borc almış olan; verəcəkli. Borcluların siyahısını tutmaq. – Güllücədə Molla Qasıma borclu olmayan bir kəndli yox idi. S.S.Axundov. 2. Borc verən. Borclu borclunun sağlığını istər. (Məsəl). 3. Bir vəzifəni görməli olan, öz vəzifəsi kimi icra etməli olan; vəzifəli. O, gördüyü işlər haqqında vaxtında hesabat verməyə borcludur. O, sənin işini görməyə borclu deyil. □ Borclu çıxartmaq – bax borclu eləmək. [Qəhrəman:] “Sağ ol” demək əvəzinə, məni borclu çıxarırsan. S.Rəhimov. Borclu eləmək – yaxşılıq qarşısında minnətdar etmək. Məni özünə borclu elədi. Borclu qalmaq (olmaq) – öhdəsində borc olmaq.

1 haqlı — minnətli

2 vəzifəli

3 verəcəkli

1 BORCLU I is. Borcu olan, başqasından borc almış olan. Hacı Bayram indiyədək bu camaatın qanını soyubdur. Bu dörd oymaqda bir nəfər varmı ki, ona borclu olmasın? (Ə.Haqverdiyev). BORCLU II is. Borc verən. Borclu borclunun sağlığını istər (Ata. sözü).

1 1. должник, дебитор; 2. обязанный;

2 (borcluyam, borclusan, borcludur) I кр. прил. 1. должен: 1) обязан. İşləməyə borcludur должен работать, qulluq etməyə borcludur должен служить, kömək etməyə borcludur должен помогать 2) kimə имеющий долг, обязанный уплатить. Sənə on min manat borcluyam я тебе должен десять тысяч манатов 2. имеющий задолженность II сущ. 1. должник 2. разг. задолжник (имеющий задолженность) ◊ borclu eləmək: 1. сделать должником; 2. обязывать кого; borclu qalmaq остаться в долгу перед кем, borclu qalmamaq не остаться в долгу; borclu olmaq kimə быть в долгу перед кем

1 I. i. debtor II. s. 1. obliged (+to inf.); ~ olmaq to be* obliged / bound; bir işi görməyə ~ olmaq to be* obliged / bound to do smth.; Mən ona kömək etməyə borcluyam I am obliged to help him / her; 2. məc. indebted (to), obliged (to); bir kəsə ~ olmaq to be* indebted / obliged to smb.; bir şey üçün bir kəsə ~ olmaq to be* indebted to smb. for smth.; Köməyinizə görə mən sizə borcluyam I am indebt ed to you for your help

1 is. débiteur m ; obligé m ; ~ olmaq être obligé, -e ; nəyisə etməyə ~ olmaq être obligée, -e de faire qch

1 прил., сущ. буржлу (1. буржлу тирди, буржлуди, масадавай бурж къачунвайди; 2. бурж вуганвайди; 3. са везифа кьилиз акъудун вичиз буржи яз гьисабзавайди); borclu eləmək буржлу авун, хатур кутун; borclu qalmaq (olmaq) буржлу хьун, буржлу яз амукьун, хиве буржи амукьун; хатурдик акатун.

1 yükümlü