* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
I (Balakən, Xanlar, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) 1. calaq, peyvənd (Qax, Şəki). – Yaxşi calğa əzgilimiz var (Şəki) 2. calaq olunmuş tut ağacı. – Calğa bu yerrərdə çox olur (Oğuz); – Qavalax calğaların divindo:lur <dibində olur> (Xanlar); – Eşiyin qava:ndaki calğadan düz üş tehnə tut çıxır (Şəki) II (Cəbrayıl, Zəngilan) qarğıdan tikilmiş evlərdə və kümxanalarda dirəklərin üzərinə (hasarına) qoyulan uzun tir. – Kümün (b a x məna) calğası sındı, altına ayrı dirəx’ vırdıx (Zəngilan); – Cavısdana saf calğa lazımdı (Cəbrayıl) III (Təbriz) dolça. – Calğada su içəllə
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.