Kərpickəsən qocanın bir cavanla hekayəti
Kərpickəsən qoca ilə cavan — Azərbaycanın dahi şairi Nizami Gəncəvinin ilk məsnəvisinin beşinci hekayəsidir.
== Haqqında ==
"Kərpickəsən qoca ilə cavan" hekayəsində Nizami insanın bütün vaxtlarda işləməsini, əməklə məşğul olmalısını təbliğ edir və bunu gənclərə də tövsiyə edir.Hekayə məktəb dərsiklərində də öz yerini alıb.
== Məzmunu ==
Şam şəhərində qoca bir kərpickəsən yaşayırdı. O, adi torpaqdan daş kimi möhkəm kərpic hazırlayırdı. Bir gün geyimli-keçimli cavan oğlan yoldan keçərkən qocanın belə əziyyətli işlə məşğul olduğunu görüb təəcübləndi və qocaya dedi:"Bu nə peşədi tapmısan? Sən qul deyilsən, daş-kəsəkdən uzaqlaş sənə yaraşmaz bu peşə!"
Bu sözlərdən əsəbləşən qoca cavab verdi:"Gördüyün bu qəsr soyuq su ilə yox, isti tər ilə yorğulub. Kərpic kəsmək, palçıq tutmaq, qara işdə çalışmaq insan üçün qəbahət deyil. Öz əlimin əməyi ilə yaşamaq mənim üçün şərəfdir. Nə qədər ki, qolumda qüvvət, dizimdə taqət, gözümdə işıq var çalışacağam. Sən hələ uşaqsan bunları anlamazsan."Qocanın nəsihəti cavanı heyrətləndirmişdi.
