İslamda dua
Dua — çağırış, dindarın ALLAHA müaraciəti.
Ərəb dilindən tərcümədən, çağırmaq və səsləmək mənalarını ifadə edir.
Dini termində isə dua, müxtəlif hacətlərin həyata keçməsi üçün, Allah-taala ilə danışıb, Ondan kömək diləmək mənasını daşıyır.
Allah-taala Qurani-Kərimdə buyurur: "(Ya Peyğəmbər!) Bəndələrim səndən Mənim barəmdə soruşduqda, (onlara) de ki, Mən (onlara) daha yaxınam, çağıranın duasını Məni çağırarkən icabət edirəm. Onlar hidayət olsunlar deyə, Mənim də`vətimi qəbul edib, Mənə iman gətirsinlər!"
Digər bir ayədə buyurur: "Rəbbiniz dedi: Sizə cavab verim deyə, Məni çağırın!"[3] Bir çox hədislərdə də duanın əhəmiyyətindən söz açılmış və onun üzərində təkid olunmuşdur. Hətta bəzi hədislərdə dua, möminin və Peyğəmbərlərin silahı adlandırılmışdır. Lakin, əsas məsələ insanın dua edərkən kimi çağırması, necə çağırması və nə üçün çağırmasını bilməsi və başa düşməsindən ibarətdir.
DUANIN QAYDASI İslam dinində hər bir əməlin özünəməxsus qayda və şərtləri olduğu kimi, duanın da özünəməxsus olan bir sıra qayda və şərtləri vardır. Onların əsaslarını qeyd edirik:
Təharətli olmaq
Dua edərkən üzü qibləyə tərəf əyləşmək
Haram və pis işlər üçün dua etməmək
İnam və yəqinlə dua etmək
Duada hacətlərin həyata keçməsinə təkid etmək
Səhər çağı dua etmək
Dua edərkən hacətləri dilə gətirmək
Duadan qabaq Allah-taala üçün həmd-səna demək
Duadan qabaq və sonra Həzrət Peyğəmbər (s) və onun məsum Əhli-beytinə (ə) salavat göndərmək;
Müqəddəs məkanlarda dua etmək və s.
(1.