kasıb sözü azərbaycan dilində

1 sif. [ər.] 1. Heç bir var-dövləti olmayan, ehtiyac içində yaşayan adam, yoxsul (varlı, dövlətli əksi). Kasıb adam. – Kasıbdı, bayquşdu, yoxdu bir zadı; Heyif zəhmətinə, haqqı-sayına. Aşıq Ələsgər. Müsəlmanlar kasıbdırlar, qeyri millətlərdən çox kasıbdırlar və bunun da səbəbi odur ki, müsəlmanların xərci çoxdur. C.Məmmədquluzadə. Bilirəm kasıb oğlanlarsınız, mənim əlimdəki qızlara evlənib onların nazını çəkə bilməzsiniz. M.S.Ordubadi. // İs. mənasında. Kasıbı dəvə üstündə böv vurar. (Məsəl). Varlı, kasıb bu dünyadan köçərlər; Yaxşını, yamanı görüb seçərlər. “Koroğlu” □ Kasıb düşmək – yoxsullaşmaq, kasıblaşmaq. [Məşədi Səttar] axır kasıb düşüb evini satdı. Ə.Haqverdiyev. [Dilara Bəhruza:] İndi birdən-birə kasıb düşmüş Dilaraya əfsanələr dünyası vəd edirsən! Ə.Məmmədxanlı. 2. Yoxsul, kasıbyana, kasıbvari; yoxsulvari. Bir azdan sonra kasıb bir süfrə açıldı. A.Şaiq. [Vidadi:] Kasıb komacığım özümə yetər; Burda yazılmışdır yüzlərlə əsər. S.Vurğun. 3. məc. Zəif, naqis, qüsurlu. Ağıldan kasıb. Bilikdən bir az kasıbdır. – Bəlkə bu dil çox kasıbdır; Qucağına sığışmayır; Əsrin böyük fikirləri?… B.Vahabzadə. 1. bax kasıbvari, kasıbyana. [Alı kişinin] kasıbca süfrəsi həmişə dostların qabağında açıq olardı. “Koroğlu”. 2. sif. məc. Kiçik, balaca, az. Canı var süddən bayaz; Kasıbca boydan bir az. Ə.Cavad.

1 Ərəb mənşəlidir, güman edirəm ki, kasad sözü ilə qohumluğu var. İlkin mə­nası “xırda alverçi” (çərçi) demək olub. Bizdə ciğay, yoxsul, ucuz sözlərindən istifadə olunub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 yoxsul

2 fağır — zavallı — miskin — sadə

3 kasıb bax yoxsul

1 KASIB – DÖVLƏTLİ İndi böyüdükcə baxıb görürəm ki, dövlətli ilə kasıbın arasında böyük fərq var (Ə.Haqverdiyev). KASIB – VARLI – Dünyadır, ay Səyalı xala! Biri varlı olar, o biri kasıb (Mir Cəlal).

1 бедный, неимущий, бедняк

2 I прил. бедный, убогий: 1. не обладающий достаточными средствами для жизни, неимущий или малоимущий. Kasıb adam бедный человек, kasıb ailə бедная семья 2. о бедном квартале, улице города, о деревне с убогими домишками, населенными бедными людьми. Kasıb kənd бедное село, kasıb məhəllələr бедные кварталы 3. отличающийся недостаточностью, убожеством (о предметах, вещах и т.п.). Kasıb geyim бедная одежда, kasıb süfrə бедный стол 4. перен. содержащий в себе мало чего-л., имеющий недостаток чего-л. Dildən kasıb бедный на язык, bilikdən kasıb бедный знаниями, kasıb fantaziyası var у него бедная фантазия II сущ. 1. бедный (тот, кто не имеет средств к существованию). Kasıblar və dövlətlilər бедные и богатые 2. бедняк. Kasıbın taleyi судьба бедняка III нареч. бедно. Kasıb yaşamaq жить бедно, kasıb geyinmək одеваться бедно; kasıb düşmək обеднеть, стать бедным, ağıldan kasıb глупый, kasıb baba бедняк, бедный; kasıbın olanından чем богаты, тем и рады

1 I. i. poor; ~lar the poor II. s. 1. (müst. və məc. mənada) poor; ~ adam poor man*; ~ torpaq poor soil; təbii sərvətlərdən ~ ölkə country poor in natural resources; ~ nitq poor speech; ağıldan ~ feeble-minded; 2. dull; (ehtiyacı olan) indigent, needy; ~ ailələr needy families; 3. (məzmunca, keyfiyyətcə zəif) poor, mearge; ~ düşmək bax kasıblaşmaq; ~ salmaq bax kasıblaşdırmaq

1 is. pauvre m, f ; ağıldan ~ pauvre d’esprit ; stupide ; nécessiteux (ehtiyacı olan) ; ~ ailələr familles f pl nécessiteuses

1 [ər.] прил. 1. кесиб, юхсул; kasıb adam кесиб кас; kasıb süfrə кесиб суфра; // kasıb düşmək кесиб хьун, юхсул хьун; 2. сущ. кесиб, кесибди, кесиб кас; kasıb öləndə molla xəstə olar. Ata. sözü кесиб кьейила, фекьи азарлу жеда; 3. пер. зайиф, кими, кьери; ağıldan kasıb акьулдикай кесиб.

1 fakir