* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [ər.] 1. din. Allaha aid olan, ilahi, ilahi qüvvəyə malik. Müqəddəs ruh. Müqəddəs su. // Dini sitayişlə əlaqədar yer və ya şeylərin adlarının daimi epiteti kimi işlədilir. Sözüm yoxdur. Xorasan bir müqəddəs yerdir. Ə.Haqverdiyev. [Adil:] Elə bilin ki, dünyada ən müqəddəs bir türbəni çirkaba atırdım. B.Bayramov. 2. Pak, təmiz, eyib və nöqsanlardan biri. // Mənəvi cəhətdən təmiz, saf, ləkəsiz. Müqəddəs adam. – Mən müqəddəs ata-ana sözünə; Tapmadım bir əvəz olan kəlmə. A.Səhhət. Ana müqəddəsdir, ana doğmadır; Ən böyük məhəbbət yalnız ondadır. S.Vurğun. // İs. mənasında. Mömin, dindar. Bizim köhnəpərəstlərimiz və müqəddəslərimiz görürlər ki, biz hər bir qüvvəmizi məhz məktəb açmağa sərf eləyirik. C.Məmmədquluzadə. 3. məc. Çox əziz, sevimli. De görək şimdi müqəddəs vətənin; Hansı bir müşkülü asan oldu? M.Ə.Sabir. Hər bir vətəndaş Vətənin müqəddəs hüdudlarını göz bəbəyi kimi qoruyur. M.Rzaquluzadə. 4. məc. Nəcib, ülvi, ulu, yüksək, təmiz, pak. Müqəddəs hiss. – Bir müqəddəs məhəbbət ilə müdam; Vətəni, xanimanı çox sevirəm. A.Səhhət. Gah çəkic vurdu əlim, gah da qələm tutdu əlim; Coşdu könlümdə müqəddəs əməlim. S.Rüstəm. // Yüksək, şərəfli. Müqəddəs vəzifə. Vətəni müdafiə etmək hər bir vətəndaşın müqəddəs borcudur. // Toxunulmaz, sarsılmaz. Müqəddəs kitaba əl basıb həmən; Dedi: – Şəkkim yoxdur, bu kitab haqdır. B.Vahabzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / müqəddəs3 ə. 1) ən əziz, ən istəkli şey; 2) tutiya; 3) Allah, peyğəmbər və imamlara münasibəti ifadə edən epitet; 4) ziyarətgah.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / müqəddəs4 \ – Tanrıya həsr edilmiş olan, Tanrıya aid olan, bütün var olanların, yer üzünə bağlı olanın üstündə yüksələn, on-dan tamamilə başqa olan. Yaxud da əxlaqi yetişkənliyə çatan, bu yolla Tanrıya yaxınlaşan insanların necəliyi. \. لذَّط \ \ مِذط
Fəlsəfə terminlərinin izahlı lüğəti / müqəddəs1 Ərəb mənşəlidir, qüds sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / müqəddəs3 1. MÜQƏDDƏS Azadım, sev könüldən bu müqəddəm torpağı (S.Rüstəm); ƏQDƏS (köhn.) (ən müqəddəs) Çeynənildi millətin, neylim, hüquqi-əqdəsi?! (M.Ə.Sabir); ƏN ƏZİZ Dostluq, Əmək, Azadlıq; ən əziz nemət oldu (Ə.Cəmil). 2. MÜQƏDDƏS, QÜDSİ (kl.əd.), NÖQSANSIZ, PAK, TƏMİZ (bax 1) 3. müqəddəs bax ziyarətgah 4. müqəddəs bax ülvi 1
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / müqəddəs2 прил. 1. святой: 1) наделённый божественной благодатью, силой. Müqəddəs ruh святой дух, müqəddəs su святая вода 2) постоянный эпитет к словам, обозначающим предметы или места религиозного поклонения. Müqəddəs yer святое место (святыня), müqəddəs kitab святая книга 3) перен. нравственно чистый, благородный, добрый. Müqəddəs adam святой человек 4) глубоко чтимый, дорогой, заветный. Müqəddəs vətən святая родина, müqəddəs söz святое слово 5) благородный, возвышенный, освященный высокой целью. Müqəddəs humanizm hissi святое чувство гуманизма, müqəddəs borc святой (священный) долг, müqəddəs vəzifə святая обязанность 6) незыблемый, нерушимый. müqəddəs qanun святой закон, müqəddəs ənənələlər святые традиции 2. священный: 1) религ. обладающий святостью, признаваемый божественным. Müqəddəs rütbə священный сан, müqəddəs ayinlər священные обряды 2) глубоко чтимый, дорогой, заветный. Müqəddəs torpaq священная земля, müqəddəs xatirə священная память 3) благородный, чистый, возвышенный. Müqəddəs müharibə священная война 4) неприкосновенный или нерушимый в силу своей важности, значимости. Mülkiyyət müqəddəsdir собственность священна
Azərbaycanca-rusca lüğət / müqəddəs1 s. 1. holy, sacred, saint; ~ borc sacred duty; ~ ruh din. the Holy Spirit / Ghost; 2. stainless, faultless; Bu mənim müqəddəs borcumdur It is my secred duty
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / müqəddəs1 sif. saint, -e ; sacré, -e ; ~ borc devoir m sacré ; ~ Məryəm la Sainte Vierge ; ~ kitablar livres m pl sacrés ; din. ~ ruh le Saint-Esprit
Azərbaycanca-fransızca lüğət / müqəddəs1 [ər.] прил. мукъаддас (1. дин. Аллагьдиз талукь тир, илагьи, илагьи гуж авай (мес. руьгь, яд); 2. пак, михьи; саф, лекесуз; // пер. виридилай вине авай, кьакьанда авай; къарсун тийир; 3. сущ. муъмин, диндар; 4. пер. гзаф кӀани, рикӀ алай, азиз; мес. ватан).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / müqəddəs