* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2002 | ••••••••••••• | 3.43 |
2003 | •••••••••••••••••••• | 5.51 |
2004 | ••••••••• | 2.36 |
2005 | •••••••••• | 2.70 |
2006 | •••••••••••••••••• | 4.96 |
2007 | ••••• | 1.27 |
2008 | •••••••••• | 2.68 |
2009 | •••••••••••••••• | 4.16 |
2010 | •••••••••• | 2.72 |
2011 | •••••• | 1.63 |
2012 | •••••••••• | 2.75 |
2013 | •••••••••••••••••••• | 5.40 |
2014 | ••••••••••••••• | 3.95 |
2015 | •••••••••• | 2.72 |
2016 | ••••••••• | 2.43 |
2017 | •••••••••••• | 3.09 |
2018 | ••••• | 1.35 |
2019 | ••••••• | 1.67 |
2020 | ••••••••••• | 2.78 |
1 is. [ər.] 1. Üz, sifət, bəniz. Gözəl sima. Solğun sima. Uşağın siması. – Aşıq oldum simasına, boyuna; Hayıf ki, kamalda dərin görmədim. Aşıq Ələsgər. [Kərim babanın] hərəkətindən və simasından gəncliyində çox igid və qoçaq olduğu anlaşılırdı. A.Şaiq. □ Mənəvi sima – bir şəxsin daxili aləmi, daxili keyfiyyətlərinin məcmusu. // Surət, sifət. [Qazı Xudayar bəyə:] Rəfiqim, mən şəxsin simasından bilirəm ki, bu nə tövr adamdı. C.Məmmədquluzadə. Bəli, çox fitnələr baş verər, inan; Mələk simasına girəndə iblis. M.Rahim. 2. məc. Xarici görünüş, bir şeyi səciyyələndirən əlamətlərin məcmusu. Bakının siması gündən-günə dəyişir. – Biz kəndlərimizin simasının bu cür kökündən dəyişilməsinə sevinirik. Ə.Sadıq. 3. Sənətkarın öz əsərində yaratdığı tip. 4. Şəxsiyyət, şəxs. Öz musiqi və sənəti ilə, özünün dilrüba səsilə minlərin şadlığına səbəb olan bu tarixi sima ömründə kədərdən başqa bir mükafat qazana bilmədi. M.S.Ordubadi. Cəlil Məmmədquluzadə Azərbaycan klassik yazıçıları içərisində görkəmli və böyük simalardan biridir. M.İbrahimov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / sima1 “Üz”, “sifət”, “zahiri görkəm” mənalarını əks etdirir, ərəbcədən alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / sima1 SİMA I is. [ ər. ] Çöhrə, bəniz, üz. Bu zaman otağa girir bir nəfər; O gözlər, o sima tanışdır sənə (B.Azəroğlu). SİMA II is. coğr. Tərkibi əsasən silisium və maqneziumdan ibarət olan yer təbəqəsi.
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / sima2 сущ. 1. лицо: 1) поэт. передняя часть головы человека. Gözəl sima красивое лицо, mehriban sima доброе лицо, solğun sima бледное лицо, uşaq siması детское лицо 2) перен. индивидуальный облик, отличительные черты кого-л., чего-л. Əsl simasını saxlamaq сохранить настоящее лицо, öz simasını göstərmək показать своё истинное лицо, simasını itirmək потерять лицо 3) перен. то, что составляет характерные, отличительные особенности, сущность чего-л. Kollektivin siması лицо коллектива, teatrın siması лицо театра 4) человек с точки зрения черт его характера, поведения; личность. Görkəmli sima видная личность, parlaq sima яркая личность, siyasi sima политическая личность 2. облик: 1) то, что составляет индивидуальность, внутреннее содержание кого-л. İnsanın mənəvi (əxlaqi) siması нравственный облик человека 2) перен. внешние очертания, вид чего-л., совокупность признаков, характеризующих что-л. Şəhərin siması облик города; onun simasında … в его (её) лице …, sizin simanızda … в вашем лице
Azərbaycanca-rusca lüğət / sima1 [ər.] сущ. 1. ччин; gözəl sima иер ччин; // mənəvi sima са касдин къене патан алем, къен пад, къен; // суьрет, суфат, сифет, сумра; 2. пер. къецепатан (винел патан) акунар; къамат; куц; 3. тип (сеняткарди вичин эсерда къалурнавай); 4. кас, кьилдин кас, сима.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / simaSİMA’1 ə. üz, çöhrə, bəniz. SİMA’2 ə. 1) musiqi dinləmə; 2) sufi dərvişlərin neylə ifa etdikləri zikr.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğətişöhrət, şan, şərəfli ad; ə. üz, sifət, çöhrə.
Azərbaycan qadın adlarının izahlı lüğəti.