sərgərdan sözü azərbaycan dilində

1 sif. və zərf [fars.] Yersizyurdsuz, sərsəri, avara. Sərgərdan adam. – Ata-ana nazı ilə böyümüş Budaq indi çox şeyə tamarzı qalırdı. O, avara, səfil və sərgərdan həyat sürürdü. Ə.Vəliyev. // Başını itirmiş, çıxış yolu tapa bilməyən. Yazıq Ələsgərəm, sərgərdan canım; Qurban sizin kimi dosta, gözəllər!… Aşıq Ələsgər. Boynu çiynində, qoltuğunda əli; Zarü-məhzun, məlulisərgərdan. C.Cabbarlı. □ Sərgərdan gəzmək (dolanmaq) – veyillənmək, işsiz-gücsüz, bikar gəzmək, avaralanmaq. Ey soran halım mənim, mən bir dili-sədparəyəm; Eşq səhrasında sərgərdan gəzən avarəyəm. M.V.Vidadi. Ömrü olduqca sərgərdan dolandı; Hər saatı min il olub uzandı. A.Səhhət. Sərgərdan qalmaq – əli hər şeydən çıxmaq, yersizyurdsuz qalmaq, işindən, yurdundan avara düşmək. Baş tülək deyilsən, çolpa balasan; Sərgərdan qalarsan, tora düşərsən. Aşıq Ələsgər. [Kəndli:] …Biz 40 gün nə üçün avara, sərgərdan qalaq? Qantəmir. Sərgərdan qoymaq (eləmək) – işdən-gücdən eləmək, işindən ayırıb avara qoymaq. Bu dərdlər oyar məni; Al qana boyar məni; Ögeydən ana olmaz; Sərgərdan qoyar məni. (Bayatı). Bir nəzər qıl mənə, ey çeşmi-xumar; Eyləyibdir məni sərgərdan zülfün. M.P.Vaqif. [Mirzə:] Evi bərbad olmuş məni işimdən, gücümdən avara, sərgərdan eləyib, gətirib buraya. Ə.Haqverdiyev.

2 f. «başı çiynində» avara, boş-boşuna, işsiz-gücsüz, sərsəri.

1 Farsca sər (baş) və gərdan (dolanmaq) sözlərindən əmələ gəlib, “başını dolandıran” deməkdir. Gərdan və gərdiş kökdaş sözlərdir, gərdən isə “boyun” mənasını əks etdirir. Bəlkə də gərdən (elə bu da boylanmaq, dolanmaq mənasına uyğun gəlir) və gərdan, gərdiş sözləri arasında qohumluq axtarmağa dəyər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 sərgərdan bax səfil

1 1. потерявший голову, не находящий выхода из положения; 2. блуждающий, скитающийся;

2 I сущ. скиталец II прил. скитальческий. Sərgərdan həyat скитальческая жизнь ◊ sərgərdan qalmaq оказаться не у дел; остаться ни с чем; sərgərdan qoymaq kimi: 1. оставить ни с чем кого 2. оторвать от дела кого; sərgərdan gəzmək (dolanmaq) слоняться, гулять без дела

1 I. i. idler; roamer; wanderer II. s. wandering, roaming; idle III. z.: ~ gəzmək to wander, to roam; to idle

1 [fars.] прил. кӀвал-югъ (амукьдай чка, кӀвалах) авачир, серсери, авара; // кьил-кьилел алачир; sərgərdan gəzmək (dolanmaq) са карни тийиз гьакӀ куьчеда гьатун, буш-буш камар ягъун, аваравал авун; sərgərdan qalmaq кӀвал-югъ (кӀвалах) авачиз амукьун, вири гъиляй акъатун, авара хьун; sərgərdan qoymaq (etmək) авара авун (тун), кӀвалахдивай авун, гьакӀ куьчеда ттун.