* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Qoyunun, keçinin, dəvənin baharda qırxılan zərif və yumşaq yunu. Yunu, tükü və tiftiyi qoyundan, keçidən, dəvədən, atdan, inəkdən və s. heyvanlardan alırlar. “Əmtəəşünaslıq”. // Həmin yundan toxunmuş. Camal əmi səliqə ilə … üç cüt yun, bir cüt tiftik əlcək, beş cüt yun corab, bir yun başlıq, dörd dənə əl dəsmalı yeşiyə qabladı. Ə.Vəliyev. Sol tərəfdəki ağ, bəzəkli uşaq [çarpayısının] toru cırıldadı, üstündəki tiftik adyal tərpəndi. Mir Cəlal. 2. Əl silmək üçün ip, lif topası. Əziz çəkici gətirdi və əllərini ucu cibindən bayıra çıxıb sallanmış yumşaq, çirkli tiftiklə sildi. Q.İlkin.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / tiftik2 f. 1) zəif keçi yunu; 2) qoyunun baharda qırxılan zərif yunu; 3) sarğı tənzifi.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / tiftik1 Mənbələrdə tifək sözü “yumşaq yun” kimi açıqlanıb. Tiftik indi “saç” anlamında işlədilir. Rus dilindəki тюфяк (yumşaq mənasında) sözü də buradandır. İndi difdik sözü dialektlərdə “keçi qılı” mənasında daha çox işlədilir. Məcazi (təhqiramiz) mənada qadın saçına da deyirlər. Zənn etmək olar ki, söz etimoloji baxımdan tük kəlməsi ilə qohumdur. Ən inandırıcı yozum isə belədir: söz fars mənşəlidir (təftik kimi yazılır), mənası isə “козий пух” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / tiftik2 I сущ. 1. мохер (мягкая пушистая шерсть козы ангорской породы) 2. махры (висящие бахромой нитяные петли) 3. пух (мягкие и нежные волоски на теле животных). Keçi tiftiyi козий пух 4. ворс (короткий густой пушок на поверхности некоторых тканей) 5. подшёрсток (короткая мягкая и тонкая шерсть, растущая снизу, под более крупной шерстью) 6. пакля (грубое волокно, используемое в различных целях) 7. пренебр. волосы. Tiftiklərini yolacağam буду рвать твои волосы II прил. 1. мохеровый (сделанный из мохера). Tiftik adyal мохеровое одеяло 2. махровый, мохнатый. Tiftik dəsmal махровое полотенце
Azərbaycanca-rusca lüğət / tiftik1 сущ. 1. тефте, гатфарин хъуьтуьл йис (хпен, цӀегьрен, лавардин); // гьахьтин сун гъаларикай храй (мес. гуьлуьтар, бегьлеяр); 2. гъилер михьдай гъалар, гъалун чӀунар, тифтифар.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / tiftik