* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
2 is. Oğru. [Birinci qulam:] Qanlı xırsızlar! İmdi burdan qaçan uğursuzlar! H.Cavid. Qaranlıqda kölgələnmə, gözəl qız! Cilvələnmə xırsızların içində. M.Müşfiq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / xırsız1 XIRSIZ I sif. Xırı olmayan. Yağışlı havada xırsız yolla maşınların hərəkəti çətinləşir. XIRSIZ II sif. Oğru; talançı. Quş xanın bir qızı var; Bir könül xırsızı var (M.Müşfiq).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / xırsız1 1 I сущ. диал. невежа II прил. тупой (умственно ограниченный) 2 прил. без нареза, без резьбы (о стволе ружей)
Azərbaycanca-rusca lüğət / xırsızOğru. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Alacalardan aşanda, Ərzurumu dolaşanda, Qənimlərtək savaşanda, Gözü qanlı xırsız gördüm. (“Eyvazın Çənlibelə gətirilməyi”) * Koroğlu səslədi: – Ay anasını satdığımın xırsızı, niyə o yan-bu yana gedirsən, de görüm azarın nədi, sancılanmısan yoxsa? (Paris nüsxəsi, 3-cü məclis)
Azərbaycan dastanlarının leksikasıI (Ağdam, Qarakilsə, Quba, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Şamaxı, Şuşa) güclü, qüvvətli. – Şirin elə bil lap anadan xırsız duğulub (Quba); – Bu elə uşaxlıxdan çox xırsızdı (Şuşa) II (Cəbrayıl, Cəlilabad, Quba, Oğuz, Zəngilan) kobud. – Unu heş dindimə: n, çox xırsızdı (Zəngilan); – Yaman xırsız adamsan, heç kimi saya salmeysən (Cəlilabad) III (Xanlar) çoxdanışan IV (Xanlar) səbirsiz. – Hər kəs səvirsizdi, ona xırsız deyərəx’
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.