* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [fars.] klas. Zəif, qüvvətsiz, cansız, aciz, düşkün. Dust bipərva, fələk birəhm, dövran bisükun; Dərd çox, həmdərd yox, düşmən qəvi, tale zəbun. Füzuli. Zira könlüm həvəslərin pəncəsində zəbundur; Qurtarmaram, nə etməli? Bir çarəsiz cünundur. A.Səhhət. // Əsir, giriftar. □ Zəbun etmək (eyləmək) – 1) zəifləşdirmək, qüvvədən salmaq, cansızlaşdırmaq, düşkünləşdirmək. Nagəhan başlayıb vəba; taun; Sardı ətrafı, xəlqi etdi zəbun. H.Cavid; 2) əsir etmək, giriftar etmək. [Minnət xanım:] İnsaf eyləyin, bir baxın mənə! Mərcan eyləyir çox zəbun mənə! Ü.Hacıbəyov. Zəbun olmaq – 1) zəifləşmək, qüvvədən düşmək, cansızlaşmaq, düşkünləşmək; 2) əsir olmaq, giriftar olmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / zəbun1 прил. устар. 1. слабый, немощный 2. подверженный чему-л., zəbun etmək kimi: 1. ослаблять, ослабить, обессиливать, обессилить кого 2. подвергать, подвергнуть чему-л.; zəbun olmaq ослабевать, ослабеть; подвергаться, подвергнуться чему-л
Azərbaycanca-rusca lüğət / zəbun1 [fars.] прил. клас. зайиф, къуватсуз, ччан алачир, ажуз, кӀватай; // есир; zəbun etmək (eyləmək) а) зайифарун, къуватдай вегьин, ажузарун, кӀудун; б) есир авун; zəbun olmaq а) зайиф хьун, къуватдай аватун, кӀватун; б) есир хьун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / zəbunZƏBUN1 f. əldən-ayaqdan düşmüş; qüvvətsiz, zəif. ZƏBUN2 f. 1) əsir, giriftar; 2) çox az; 3) əhəmiyyətsiz.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğətizəif, gücsüz, düşkün; məğlubolma.
Azərbaycan kişi adlarının izahlı lüğəti