* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [ər.] klas. Utanan, utancaq. // Xəcalətli, üzüqara. Deyirlər ki, sabah gələcək yarım; Şərməndəyəm, artıb dərdü qubarım. Q.Zakir. [Güllü:] Allah gətirib, salıb məni bu odun-alovun içinə. Qohumdan şərməndə, dostdan, aşnadan şərməndə. Ə.Haqverdiyev. □ Şərməndə etmək (qılmaq) – utandırmaq, xəcalət çəkdirmək. Bağda gülü şərməndə qılar qönçə dodağım; Süzgün baxışım, qarə gözüm, alma yanağım. M.S.Ordubadi. Şərməndə olmaq – utanmaq, xəcalət çəkmək, xəcalətli olmaq. [Molla İbrahim Xəlil:] Vallah, sizin kimi əziz qonaqlardan şərməndə oluram. M.F.Axundzadə. Tellərin dönüb kəməndə; Gözəllər olub şərməndə; Qara saçın dal gərdəndə; Hör, başına dolandığım. Aşıq Hüseyn.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / şərməndə2 f. 1) utanma, utancaqlıq; 2) utancaq bir iş görən; xəcalətli. Şərməndei-əyal arvad-uşağın yanında kasıblıqdan utanan; son dərəcə yoxsul.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / şərməndə1 прил. устар. 1. стеснительный, застенчивый 2. виноватый (выражающий сознание своей вины, проступка). Dostdan şərməndə виноватый перед другом; şərməndə etmək (qılmaq) kimi стыдить, пристыдить, смущать, смутить, вогнать в краску (заставить покраснеть) кого; şərməndə olmaq: 1. стыдиться, смущаться, смутиться; 2. считать себя виноватым
Azərbaycanca-rusca lüğət / şərməndə1 [ər.] прил. клас. регъуь жедай, регъуь; // регъуь жедай кар авур, хажалатлу; şərməndə etmək (qılmaq) регъуь авун, хажалат чӀугваз тун; şərməndə olmaq регъуь хьун, хажалат чӀугун, хажалатлу хьун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / şərməndə