* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [ər.] 1. köhn. Danan, inkar edən, etiraf etməyən, qəbul etməyən; Allahı inkar edən, dinsiz, kafir. [Divanbəyi:] Mən belə münkir adam görməmişəm. M.F.Axundzadə. □ Münkir olmaq – Allahın varlığını inkar etmək, Allahı danmaq. Kərəmin ömrünü sən verdin zaya; Münkir oldun, üz tutmadın xudaya. “Əsli və Kərəm”. 2. İslam dininə görə guya ölüləri qəbirdə sorğu-suala tutan iki mələkdən biri (digəri: nəkir).
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / münkir1 [ər.] прил. 1. куьгьн. инкар ийизвай, хиве такьазвай, кьабул тийизвай; Аллагь инкар ийизвай, динсуз, кафир; münkir olmaq Аллагь хьунухь инкар авун; 2. минкир (ислам диндалди, гуя кьенвай кас сура жузна-жаваб ийидай кьве малаикдикай сад; муькуьди инкир, некир).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / münkirə. 1) inkar edən, qəbul etməyən; 2) təkzib edən, rədd edən; 3) Nəkir adlı yoldaşı ilə ölüləri qəbirdə sorğu-suala tutan məlaikə.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti