nabələd sözü azərbaycan dilində

1 sif. və is. [fars. na… və ər. bələd] 1. Bələd olmayan, tanımayan, başqa yerdən gəlmiş. Nabələd kor olar. (Məsəl). [Qəhrəman:] Qardaş, bunlar hər kəsdisə nabələd adama oxşayırlar. C.Məmmədquluzadə. Veys də, Zeynal və o biri üç nəfər də bura nabələd adam deyildilər. Ə.Əbülhəsən. □ Nabələd olmaq – bələd olmamaq, bilməmək, tanımamaq. Həcər Qaradağ ətəklərinə nabələd olduğundan bir baş üzüaşağı enmiş, … bura ilə irəliləmişdi. S.Rəhimov. Onun yerli olmadığını, yerli məişət və adətlərə nabələd olduğunu zənn etmişdim. Mir Cəlal. 2. Tanış olmayan, yad, özgə. [Keşikçi:] Vallah, paşa sağ olsun, kövşəndə üç nabələd adam var. “Koroğlu”. Yetişmiş qızı olan bir ailəyə nabələd bir arvadın gəlib bəhanə ilə soxulması ev adamını şəkkə salardı. R.Əfəndiyev. 3. Hələ öyrəşməmiş, vərdiş olmamış, alışmamış. İşə nabələddir. Hələ mühitə öyrənməyib, nabələddir.

2 f. bələd olmayan; bilməyən.

1 xam — naşı

2 NABƏLƏD, ÖZGƏ, TANINMAYAN, TANIŞ OLMAYAN, YAD

1 не знакомый (с чем), не посвященный, несвыкшийся с новым положением, с новой местностью

2 I прил. 1. несведущий, непосвящённый во что-л. (не изучивший, не знающий чего-л.). Nabələd adam несведущий человек 2. незнакомый (не встречавшийся, неизвестный). Nabələd yerlər незнакомые места, nabələd yol незнакомая дорога II сущ. незнакомец, незнакомка (неизвестный человек); nabələd olmaq: 1. kimə, nəyə быть не знакомым с кем, с чем; 2. hara не знать какой-л. местности, плохо ориентироваться где-л

1 I. i. stranger; ~ olmaq to be* a stranger II. s. strange, uninitiated; unfamiliar (to); ~ olmaq to be* strange; O, bu işə nabələddir. He / She is strange to the job; ~ səs a strange noise; ~ adam a stranger; ~ oxucu uninitiated reader

1 1) is. étrang//er m, -ère f ; inconnu m, -e f ; 2) sif. étrang//er, -ère ; inconnu, -e ; non-initié, -e à qch ; non-famili//er, -ère ; profane, ignorant, -e ; ~ olmaq être étrang||er, -ère ; être profane en qch, o, bu işə ~dir il est étranger à cette affaire ; ~ səs voix f étrangère ; ~ oxucu lect//eur m, -rice f non-initié, -e

1 [fars. na... və ər. bələd] прил., сущ. 1. белед тушир, чин тийизвай, масанай атанвай, течир; nabələd olmaq белед тахьун, чир тахьун, чизвачиз хьун, течиз хьун; 2. чирхчир тушир, таниш тушир, маса, ччара, яд; 3. наши, гьеле вердиш тахьанвай.