nanəcib sözü azərbaycan dilində

1 sif. və is. [fars. na… və ər. nəcib] Haqq-say itirən; nankor, şərəfsiz, yaramaz, namərd, bədəsil. Nanəcib adam. – [Hafizə xanım:] Gəl bundan sonra nanəcibə yaxşılıq elə. Ə.Haqverdiyev. [Nəbi:] Amma bizim bu nanəcib bəylərimiz davam edirlər. S.S.Axundov. □ Nanəcib çıxmaq – yaxşılığını itirmək, haqq-say itirmək, zəhməti batırmaq. [Mələyin anası:] Gədə çox nanəcib çıxıb. M.İbrahimov.

2 f. və ə. 1) nəcabətsiz, əsli-nəsəbi olmayan; 2) tərbiyəsiz, yaramaz.

1 alçaq — rəzil — əclaf — ləyaqətsiz — pozğun — tərbiyəsiz — şərəfsiz

2 nanəcib bax 1. nacins; 2. nankor

1 NANƏCİB – LƏYAQƏTLİ Nanəcibdən ağa olmaz, təkədən qoç (Ata. sözü); Çox ləyaqətli yoldaşdır (M.Hüseyn).

1 неблагородный, непорядочный

2 I прил. 1. неблагородный (лишённый благородства, непорядочный). Nanəcib adam неблагородный человек, nanəcib hərəkət неблагородный поступок, nanəcib xasiyyət неблагородный характер 2. неблагодарный (не чувствующий, не проявляющий благодарности, признательности за что-л.) II в знач. сущ. неблагодарный, неблагодарная

1 I. i. an ignoble / dishonourable man* II. s. dishonourable, ignoble, base, ignominious; ~ iş dishonourable / ignoble deed; ~ davranış ignominious behaviour

1 sif. ignoble, vil, -e ; bas, -se ; ~ adam ignoble individu m

1 [fars. na... və ər. nəcib] прил., сущ. хъсанвал (хатур, зегьметар, фу) квадардай (чилиз ядай); эсилсуз, шерефсуз, намерд, виже текъвер.