* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 [ər.] 1. is. Din xadimi. Əqdinikah mərasimi olduqca təntənəli keçdi, bütün Şuşa ruhanilərinə xələt verildi. Çəmənzəminli. 2. sif. Din ilə bağlı olan, dinə aid olan; dini. …Millətin ruhani ataları – mollalar millətin avamlıqda qalmaqlarından nəfbərdar olub, zahirdə dediklərinə batində əməl etmirlərmiş… F.Köçərli. Atam ruhani idarəsindən çıxmağa məcbur olmuşdu. A.Şaiq. // Din tədris edilən. Ruhani məktəb. 3. sif. Ruhla bağlı olan, ruha aid olan. Həyatın mənşəyinin ruhani başlanğıcla bağlılığı. 4. sif. Qeyri-cismani, qeyri-maddi; mənəvi, xəyali, mücərrəd. Həqiqət, axır vaxtadək Bahadırın Sonaya və Sonanın Bahadıra olan ruhani məhəbbətlərində şəkk yox idi. N.Nərimanov. 5. is. Sazda çalınan aşıq havalarından birinin adı. ◊ Ruhani ata məc. – tərbiyəçi, mürəbbi, tərbiyə verib yetişdirən adam; ustad, yol göstərən. Ruhani ataydı şagirdlərinə; Köksü dar gələrdi iftixarına; Ondakı məhəbbət, ondakı şəfqət; Sığmırdı insanlıq hüdudlarına. Şəhriyar.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ruhani2 sif. [ər.] klas. Lətif, gözəl mənzərəli, ab-havası gözəl; ruhu oxşayan. Ruhani bir mənzərə. – Nə gözəl mənzəreyişəfqətza; Nə lətafətli, nə ruhani səfa. M.Hadi. Ən ruhani nəşələrdən qanadım; Çıxdım, səni buludlarda aradım! Ə.Cavad.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ruhani3 RUHANİ1 ə. 1) ruha aid olan, canla əlaqədar olan; 2) maddi olmayan; mənəvi. RUHANİ2 ə. 1) elmlə, mənəviyyatla əlaqədar olan; 2) din xadimi.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ruhani1 RUHANİ (din.) [Əbülhəsən bəy] Mən onlara şiəliyin bu adətini anlatdım və oturanların əksəriyyətlə ruhani olduğunu söylədim (M.S.Ordubadi); ƏMMAMƏDAR (məc.) Baş nazir: Bu əmmamədarlar hamıdan bədtərdirlər (A.Makulu); İŞAN (köhn.) Ədəbdən, elmdən gər feyziyab olsa əvamünnas; Düşər şənü şərəfdən mollalar, işanlar, insanlar! (M.Ə.Sabir); MÜCTƏHİD Seyidlərə, mollalara, müctəhidlərə ehsanlar və hədiyyələr göndərildi (M.S.Ordubadi); MÜFTİ (baş ruhani) Molla: “Molla Nəsrəddin” jurnalı əvvəldən başlayıb şeyxülislamı, müftini biabır eləyib, axır padşahlarımıza əl aparır (Anar).
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / ruhani2 1 I сущ. религиозный деятель II прил. 1. религиозный (проникнутый религией, верующий в Бога). Ruhani adam религиозный человек 2. духовный: 1) связанный с внутренним миром человека. Ruhani başlanğıc духовное начало 2) абстрактный, нематериальный, нетелесный 3) в составе названий учреждений, ведающих религиозными делами, занимающихся подготовкой религиозных деятелей. Ruhani məktəbi духовное училище, ruhani idarəsi духовное ведомство 4) принадлежащий, присваиваемый религиозным деятелям. Ruhani mənsəb духовный сан; ruhani ata наставник 2 сущ. муз. “Рухани” (название одного из популярных азербайджанских ашугских мотивов) 3 прил. 1. живописный. Ruhani bir mənzərə живописный вид 2. приятный
Azərbaycanca-rusca lüğət / ruhani1 I. i. confessor; (kişi) clergyman*, (qadın) clergywoman* II. s. ecclesiastical; ~ məktəbi ecclesiastical school; ◊ ~ ata Padre
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / ruhani1 [ər.] прил. клас. гуьзел (иер акунар авай), хъсан гьава авай; рикӀ ацукьдай, рикӀиз хуш.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ruhani2 [ər.] ругьани, руьгьани (1. сущ. диндин къуллугъчи; 2. прил. диндиз талукь тир, диндихъ галаз алакъалу тир; диндин (мес. школа); 3. прил. руьгьдиз талукь тир, руьгьдихъ галаз алакъалу тир; 4. прил. бедендиндин тушир, къене патан, хиялдин, руьгьдин; 5. чуьнгуьрдал ядай ашукьрин макьамрикай садан тӀвар); ** ruhani ata пер. тербиячи, тербия гана чӀехи ийидайди; устад, рехъ къалурдайди.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ruhani