Obastan-ın layihəsi
Sözlük © 2020
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. Atlarda və digər qoşqu heyvanlarında boynun bel sütunu ilə birləşən hissəsi. [Koroğlu] əlini atın süysünündən qoyub sağrısına qədər çəkdi. “Koroğlu”.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / süysün2 сущ. 1. разг. затылок, простореч. загривок, шиворот (задняя часть шеи); см. peysər. Süysünündən tutub bayıra itələmək вытолкать в загривок, it ayının süysünündən yapışdı собака впилась в загривок медведя 2. холка (часть шеи, смежная с хребтом у лошади и других упряжных животных)
Azərbaycanca-rusca lüğət / süysün(Ağdərə, Başkeçid, Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gəncə, Qazax, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Zaqatala, Zərdab) 1. peysər (Daşkəsən, Gəncə, Qazax, Tovuz). – Süysünümə bir yumruğ ilişdirdi, gözümə qarannıx çöx’dü (Daşkəsən); – Süysün göydənin üsüdündə olar (Borçalı) 2. boyun (Ağdərə, Başkeçid, Borçalı, Füzuli, Gəncə, Qazax, Şəmkir). – Səni görüm süysünüη altında qalsın (Qazax); – Həsənin süysünü həmməşə əyridi (Gəncə); – Süysünü yoğun adamdı (Ağdərə) 3. onurğa sümüyünün boyunla birləşdiyi yer (Oğuz). – Həmit dayının süysününnən yel tututdu (Oğuz); – Süysünümnən ağrı tutub (Zərdab)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.
Obastan-ın layihəsi
Sözlük © 2020