tələbkar sözü azərbaycan dilində

1 sif. və is. [ər. tələb və fars. …kar] 1. Çox böyük və ciddi şeylər tələb edən, hər şeyə çox ciddi yanaşan; ciddi, zabitəli. Tələbkar müəllim. Tələbkar sex rəisi. – [Salman] zəif və qorxaqlara özünü təpərli, tələbkar, amansız göstərirdi. M.İbrahimov. 2. bax müddəi 1-ci mənada. Qazı qabaqca tələbkarı danışdırır. “M.N.lətif.”

2 ə. və f. tələb edən, tələbi olan.

1 ciddi — zabitəli — sərt

2 1. TƏLƏBKAR (çox ciddi və tələbkar olan) [Cövdət:] Əkinçizadə lakin çox tələbkardır; istəyir ki, dissertasiyam sanballı çıxsın (H.Abbaszadə); CİDDİ Vahid: Anam çox sərt, ciddi idi (B.Bayramov); ZABİTƏLİ Qız danə isə başqa milis işçilərindən bir az seçilən bu zabitəli oğlana baxıb gülümsündü (H.Seyidbəyli). 2. tələbkar bax iddiaçı

1 TƏLƏBKAR – SƏHLƏNKAR Professorlar hər bir tələbəyə çox tələbkar yanaşırlar (M.Hüseyn); Səhlənkar adamdır, onu nəzarətsiz qoymaq olmaz (“Ulduz”).

1 1.требовательный, строгий; 2. истец, претендент; 3. кредитор;

2 I прил. требовательный: 1. предъявляющий большие, строгие требования к кому-, к чему-л; взыскательный. Tələbkar müəllim требовательный учитель, tələbkar rejissor требовательный режиссер, tələbkar dinləyicilər взыскательные слушатели, tələbkar oxucular взыскательные читатели, tələbkar tamaşaçılar взыскательные зрители 2. обладающий большими запросами и потребностями, разборчивый в чём-л. Tələbkar əhali (sakinlər) требовательные жители (жильцы), tələbkar istehlakçı требовательный потребитель; tələbkar olmaq быть требовательным, взыскательным. Özünə qarşı tələbkar olmaq быть требовательным по отношению к себе, şagirdlərinə qarşı tələbkar olmaq быть требовательным по отношению к своим ученикам II сущ. требователь (тот, кто требует чего-л.)

1 I. i. pretender (to), claimant (to) II. s. 1. exacting, exigent; O, tələbkardır He / She is exigent 2. strict, stern; ~ müəllim stern / strict teacher; ~ olmaq to be* strict / stern

1 [ər. tələb və fars. ...kar] сущ., прил. 1. тӀалабкар, къетӀидаказ тӀалабдай, гафунал (кардал) кӀеви, гьар са затӀуниз кьетӀен фикир (дикъет) гудай; 2. кил. müddəi 1).