dəstgah sözü azərbaycan dilində

Dəstgah (fars. دستگاه‎, dəst – komplekt, gah – mövqe, məqam, məkan) — müəyyən muğam tərkibinə daxil olan bütün şaxələr, şöbələr, guşələr, rədiflər, rənglər və təsniflərin küll halında, məntiqi inkişaf qaydası üzrə mütəşəkkil məcmusu. İran klassik musiqisinin növü. Məşhur İran tar ifaçısı M.Marufinin təsnifatına görə 7 əsas hissədən ibarətdir: Şur, Segah, Cahargah, Mahur, Hümayun, Rast-Pəncah, Nəva.Qacarlar öz Təbriz saraylarında (vəliəhdin qaldığı yer) Azərbaycan dilində, rədif-dəstgah ənənəsinə bənzər musiqi ənənəsinə himayəlik edirdilər. Bu saray musiqisi Azərbaycan muğamının əsasını təşkil etmişdir. Etnoqraflar tərəfindən rədif-dəstgahın farsdilli ərazilərin musiqi normalarına uyğun gəlmədiyi bildirilmiş, Jin Durinq isə bu sistemin birbaşa 12 muğam sistemindən gəlmədiyini, mənşəcə azərbaycanlılara uyğun göründüyünü qeyd etmişdir. Ehtimal edilir ki, dəstgah sisteminin İrana gəlməsi mənşəcə Azərbaycandan olan, Tehran saraylarına Azərbaycan və türk musiçilərini gətirən Qacarların işidir. == Ümumi xüsusiyyətləri == Dəstgah hər hansı bir muğamın («Rast», «Şur», «Cahargah» və s.) tərkibinə daxil olan bütün şaxələri, şöbə və guşələri, rədifləri, rəngləri, təsnifləri özündə birləşdirən məntiqi ardıcıllıqdır. Üzeyir Hacıbəyov yazırdı ki: SSRİ xalq artisti, professor Bülbül dəstgahları bir-biri ilə üzvi surətdə əlaqəli və məntiqi olaraq birindən digərinə keçən muğamlardan ibarət olduğunu qeyd etmişdir. O, göstərirdi ki, «Şur» dəstgahının məhz aşağıdakı muğamlardan «Şahnaz», «Bayatı-türk», «Şikəstə», «İraq», «Bayatı-kürd», «Səmayi-şəms», «Sarənc» («Sarəng»), «Nişibi-fəraz», «Şur»-dan ibarət olduğunu qeyd etmişdir.

Çay Dəstgahı — Azərbaycan ədəbiyyatında ilk alleqorik pyes. == Məzmunu == Cəlil Məmmədquluzadənin 2 dekabr 1889-cu ildə Baş Noraşendə (indiki Cəlilkənddə) yazdığı ilk bədii əsərdir. Cəlil Məmmədquluzadənin gənclik illərində bədii yaradıcılığa pyes yazmaqla başlaması anlaşılandır. Əsər ilk dəfə Cəlil Məmmədquluzadənin iştirakı ilə Baş Noraşen məktəbində həvəskar müəllim və şagirdlər tərəfindən tamaşaya qoyulmuşdur. Əsərdə sadə bir sujet əsasında həmin dövr üçün aktual və əhəmiyyətli olan "kimdir müqəssir" və "nicat yolu haradadır" kimi suallara cavab axtarılmışdır. Dramaturq hadisələri alleqorik şəkildə Samovar, Padnos, Çaynik, İstekan, Qaşıq, Maşa, Truba, Nökər obrazları vasitəsilə əks etdirmişdir. Əhvalat Hacı Rəhimbəyovun evində baş verir. Kresloda samovar, stullarda padnos, istəkan, qaşıq, maşa, çaynik, nəlbəki, truba oturub. "Çay dəstgahı"nın remarkasına diqqət etsək, özünü ağsaqqal hesab eden Samovar kresloda, İstəkan sağ stulda, Nəlbəki isə stolda əyləşmişdir. Samovar onları xəbərdar edir ki, dünən bu zaman öz xanımı ilə içdiyi çaydan lazımi tamı ala bilməyiblər.