* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars.] 1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq. [Çayçı] əlində kəfgir gah plov qazanına baxır, gah tavaya nəzər yetirirdi. M.İbrahimov. Göyçək arvad əlində kəfgir aş süzürdü. Ə.Vəliyev. 2. Yuxarı ucu hərəkətsiz bir nöqtəyə bərkidilmiş yellənən mil, ox (divar saatlarında). Divar saatının kəfgiri. – Kərimbəy … kəfgiri ahəstə-ahəstə hərəkət edən … saata baxdı. Mir Cəlal. İri mis kəfgir ağır-ağır çıqqıldayırdı. Q.İlkin. 3. Duşun, susəpənin deşik-deşik olan hissəsi. Su, kəfgirin yekə bir deşiyindən fışqıraraq töküldü. M.Hüseyn.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / kəfgir1 KƏFGİR I is. [ fars. ] Xörəyin köpüyünü yığmaq, aş çəkmək üçün alət. Anam əlindəki kəfgirlə iri tavada qovurduğu əti qurdalayıb sözünə əlavə etdi (S.Qədirzadə). KƏFGİR II is. [ fars. ] Saat rəqqası. Adam boyda olan saatın iri kəfgiri ətalətlə sağa-sola hərəkət etdikcə otağa ahəngdar bir çıqqıltı yayılırdı (İ.Şıxlı).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / kəfgir1 [fars.] сущ. 1. кепкир; 2. дерге, кавча (бязи цлан сятрин куьрс хьанвай, инихъ-анихъ сад хьиз галтад жедай кепкирдиз ухшар ракь); 3. гъвечӀи суьзек (душдин тӀеквенрай яд хкадардай гъвечӀи суьзекдиз ухшар пай).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / kəfgirf. 1) xörəyin kəfini yığmaq, aş və s. çəkmək üçün deşik-deşik alət; 2) saat rəqqası.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti(Böyük Qarakilsə) tərs. – Əli yaman kəfgir adamdı
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.