* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Xoruz və bəzi başqa quşların ayaqlarının arxasında sivri buynuz çıxıntısı. Xoruzun mahmızı sınıb. 2. Minik heyvanlarını mahmızlamaq üçün çəkmənin dabanına taxılan şişdişli kiçicik dəmir çarx. □ Mahmız vurmaq – atı, iti yerisin deyə mahmızla vurmaq. İbrahim qızın əlindən tutub, atın tərkinə aldı, ata biriki mahmız vurub, üzünü vətənə sarı çevirdi. (Nağıl). Ağ libas geymiş özgə bir minici; Vurdu mahmız, o da at oynatdı. A.Səhhət. 3. bot. Bəzi bitkilərdə gül kasacığının üzərində nektarın toplanma yeri olan içiboş çıxıntı. Əsbəçiçəyi, bənövşə və bəzi başqa bitkilərin çiçəklərində tac və ya kasacıqdan xüsusi çıxıntı əmələ gəlir ki, oraya nektar maddəsi toplanır, həmin çıxıntıya mahmız deyilir. M.Qasımov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / mahmız1 Ərəb mənşəlidir, ata ayaqla zərbə vurmaq üçün dəmirdən hazırlanır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / mahmız1 MAHMIZ I is. Çəkmənin dabanındakı dəmir. Kor ata mahmız vursa, xətrinə dəyər (M.Hüseyn). MAHMIZ II is. bot. Ətirli otlardan biri. Mahmızcıq otu. MAHMIZ III is. məh. Xoruzun ayaqlarında olan buynuza oxşar hissə.
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / mahmız2 сущ. шпора: 1. роговой заострённый вырост на ногах у некоторых птиц, преимущественно самцов, служащий для защиты и нападения 2. металлическая дужка с зубчатым или гладким колесиком, прикрепляемая к заднику сапога всадника и служащая для управления лошадью 3. шпорец, шпорца (полый вырост у основания цветка некоторых растений, служащий вместилищем нектара)
Azərbaycanca-rusca lüğət / mahmız1 [ər.] сущ. 1. къармах (кӀекрен ва мс. къушарин кӀвачерин кьулухъ патал жедай кӀарабдин кӀвенкӀ алай хци карч хьтинди); 2. шпора (балкӀан гьалдамаз адан къвалара эцягъун патал чекмедин дабандал гьалсдай, кьилихъ элкъведай бицӀи чарх галай ракь); 3. бот. бязи набататрин цуькведин бицӀи сукӀрадин винел нектар кӀватӀдай чка авай къен буш экъис хьайи чка.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / mahmız