nəfs sözü azərbaycan dilində

1 is. [ər.] 1. Ehtiras, şiddətli istək, arzu, meyil. …Mənim belə yadıma gəlir ki, [türk padşahlarının] arzu və məşğələləri övrətbazlıq, millətin səadətini öz nəfslərinə qurban eləmək idi. C.Məmmədquluzadə. Onda Mahmudun ağlı və ixtiyarı oyanardı, korgözlü nəfsin arxasınca getməzdi. Çəmənzəminli. 2. Tamah, tamahkarlıq. 3. Tamah, daxili ehtiyac, arzu (adətən mənfi mənada). □ Nəfsini öldürmək – istədiyini eləməmək, tamahını kəsmək. [Həmzə:] Bu … qutulardan bir-ikicəsini verib, onun hələlik nəfsini öldürə bilərik. Ə.Əbülhəsən. 4. İnsanda şəhvani hisslərə və yeyib-içmək kimi ehtiyaclara olan meyil. Nəfsini saxlamaq. Nəfsinə məğlub olmaq. – Molla qazı Teymur üçün aparanda nəfsini saxlaya bilməyib, bir budunu özü yeyir. “M.N.lətif.” 5. köhn. “Adam”, “insan” mənasında. [Abbas bəy:] Qoy bir nəfs ölsün, bəlkə neçə min nəfs dirilə! Ə.Haqverdiyev. ◊ Nəfsi iti – 1) son dərəcə tamahkar. [Atlılar] Əlyar xanın xasiyyətinə bələd idilər, xan nəfsi iti bir adam kimi bütün mahalda məşhur idi. Ə.Məmmədxanlı; 2) ehtiraslı.

2 ə. 1) can, həyat; 2) öz hisslərinin əsiri olma; şəhvət; 3) şəxs, adam; 4) əsil, cövhər; 5) övlad, nəsil.

3 i Natika: Düşünən və düşündüyünu söyləyən nəfs,ruh.

1 nəfs bax tamah

1 1. человек, лицо, личность; 2. страсть, хотение, желание;

2 сущ. 1. страсть (очень сильное, пылкое чувство) 2. хотение, желание. Nəfsim çəkmir нет желания 3. устар. в знач. человек, лицо, личность ◊ nəfsini saxlamaq сдерживать желание; обуздывать, обуздать страсти; nəfsini saxlamamag не воздерживаться от чего-л., не сдерживать желания; nəfsi qəbul etməmək nəyi не принимать чего; nəfsi çəkmək (götürmək) nəyi желать, хотеть чего; nəfsini öldürmək сдерживать свои желания; nəfsi çəkmir nəyi не желает, не хочет чего

1 i. passion (for), desire, wish (for); longing (for); ~i çəkməmək etməmək not to be pleased, not to like (d.); ~i çəkmək to like smth., to be* pleased with smth.

1 is. passion f, désir m, envie f, vouloir m ; ~i çəkmək avoir envie de, désirer vt ; ~ini saxlamaq contenir son désir ; retenir (se)

1 [ər.] сущ. нефс (1. игьтирас, арзу, гзаф рикӀ алайвал, майилвал; 2. темягь, темягькарвал, къанихвал; // къенепан игьтияж, кӀанивал (пис манада); nəfsini öldürmək нефс кьин, кӀанивал тавун, темягь атӀун; 3. инсандин ашервилин гьиссериз, тӀуьн-хъун хьтин игьтияжриз авай майилвал; // nəfsini saxlamaq нефс хуьн; 4. куьгьн. инсан манада); ** nəfsi iti къати нефс алай а) хци нефс авай, акьалтӀай темягькар; б) шеври, къаних, гьашер.

1 nefis