* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [fars.] Ancaq özünü düşünən, öz mənafeyini hər şeydən yüksək tutan adam; eqoist. Müəllim əvvəldə molla Xəlil ilə mübahisəyə girişmək istəməyirdi, onu xudbin bir adam tanıyırdı. S.Hüseyn. Çox savadlı və çox bilikli, şöhrətpərəst, xudbin, hakimiyyət sevən oğrunun, həris və yalançının öhdəsindən gəlmək çox çətindir. M.İbrahimov. Bütün istedadsız və xudbin adamlar kimi Kərəmov da paxıl və xəbisdir. İ.Əfəndiyev.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / xudbin2 f. ancaq özünü güdən, özünü sevən; eqoist.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / xudbin2 XUDBİN Xudbin padşah məmləkətin abadlığını düşünüb bir iş başlamazdı (M.İbrahimov); EQOİST İlk baxışda qaradinməz, bir qədər də rəsmi görünür. Hətta adama elə gəlir ki, o eqoistdir (İ.Şıxlı); XUDPƏSƏND [Səfurə:] Bu günahsız uşaqlar nə vaxta kimi xudpəsənd atanın əlində əsir-yesir olacaq? (H.Abbaszadə); LOVĞA (bax).
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / xudbin1 XUDBİN – TƏVAZÖKAR Bu bir az da deyəsən xudbindir (M.İbrahimov); Təvazökar, ağıllı bir qızdır (“Ulduz”).
Azərbaycan dilinin antonimlər lüğəti / xudbin2 I прил. себялюбивый, эгоистичный II сущ. эгоист, себялюбец, себялюб
Azərbaycanca-rusca lüğət / xudbin1 [fars.] прил. худбин, эгоист (тек вичин фикир чӀугвадай, вичин къайгъуда амукьдай, вичин менфят гьар са затӀунилай вине кьадай кас).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / xudbin