* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2003 | •••••• | 1.18 |
2004 | •••• | 0.67 |
2005 | •••• | 0.67 |
2006 | ••••••• | 1.35 |
2007 | •••••• | 1.06 |
2008 | ••••••• | 1.22 |
2009 | •• | 0.32 |
2010 | •••••••••••••• | 2.63 |
2011 | •••••••••••••••••••• | 3.95 |
2012 | ••••••••••• | 2.07 |
2013 | ••••••••••••••• | 2.77 |
2014 | •••••••••••••••• | 3.09 |
2015 | ••••••••••• | 2.04 |
2016 | •••••••••••• | 2.26 |
2017 | ••••••••••• | 2.11 |
2018 | ••••••• | 1.35 |
2019 | •••••• | 1.11 |
2020 | ••• | 0.53 |
1 is. 1. Yola, səfərə çıxmış adam, yol gedən adam. Yolçu yolda gərək. (Ata. sözü). Sevinir keçəndə yolçunun gözü; Seyr edir bu geniş, bəzəkli düzü. H.K.Sanılı. Abbas kişinin böyük və səsli şəhərdə rast gəldiyi ilk yolçudan soruşduğu bu oldu. Mir Cəlal. // Sərnişin, minik. [Konduktor] uzaqdan gələn yolçulara, görünür, güzəşt edirdi. Qantəmir. 2. Dilənçi. Yolçudan yolçuya pay düşməz. (Ata. sözü). Ey mənim yolçu, dilənçi, lüt-lüm qardaşlarım həmşərilər! C.Məmmədquluzadə. ◊ …yolun yolçusu – adətən düz yolla getməyən adam haqqında. [Kələntərli:] Yoldaş Əmirli, insafla danışın, mən o yolun yolçusu deyiləm. İ.Hüseynov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / yolçu2 1 сущ. 1. путник, путница. Yorğun yolçular усталые путники 2. странник, странница 3. прохожий ◊ yolçu yolda gərək путнику – находиться в пути; bir yolun yolçusu olmaq kimlə быть заодно с кем 2 разг. I сущ. нищий, нищая II прил. 1. нищий 2. нищенский. Yolçu kökündə в нищенском виде, yolçu geyimində в нищенской одежде; yolçu qadın нищенка
Azərbaycanca-rusca lüğət / yolçu1 I. i. traveller, wayfarer; yorğun ~ tired traveller; bir yolun ~su olmaq to be* at one, to act in concord (with), to act together (with), to play the same game idiom. II. i. beggar; pauper; ~ olmaq to be* a beggar III. s. beggarly; ~ məc. miserable; ~ daxması beggarly hovel
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / yolçu1 is. voyageu//r m, -se f ; mendiant m, -e f, pauvre m, misérable m ; quémandeu//r m, -se f ; məc. misérable m
Azərbaycanca-fransızca lüğət / yolçu1 сущ. 1. рекьибан, рехъ физвай (рекье авай, рекьиз экъечӀнавай, сефердиз экъечӀнавай, рехъди физвай) кас, рекье авайди; улакьда аваз са чкадиз физвайди, пассажир; 2. къекъвераг, къекъвез (тӀалабиз, це лугьуз) гьатнавайди; ** ...yolun yolçusu ...рекье авайди (дуьз рекье авачир касдикай рахадамаз).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / yolçuyola, səfərə çıxmış adam, yol gedən adam.
Azərbaycan kişi adlarının izahlı lüğəti