* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Bədənin hər hansı bir yerində sağalmış zədə yeri, yara yeri, yarıq izi. Əjdərin alnında kiçik bir çapıq qalmışdı. S.Rəhman. Lətifin burnunun üstündəki çapıq olmasaydı, yəqin ki, hər şey çoxdan bəri yaddan çıxardı. H.Seyidbəyli. 2. Bir şeyin səthində uzunsov oyuq, cızıq. Stolun çapığı. Divarın çapığı. // Sif. mənasında. İri, çapıq bir daşı; Götürüb bu vaxt yerdən; Qəzəblə atdım suya. Z.Xəlil.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / çapıq2 I сущ. 1. шрам (след на коже от зарубцевавшейся раны). Sifətində çapıq var idi на лице у него был шрам 2. рубец: 1) след на теле от зажившей раны или от побоев (ремнем, плетью и т.п.). Qılınc çapıqları сабельные рубцы; мед. boylama çapıq продольный рубец, yastı çapıq плоский рубец 2) продолговатое углубление, царапина, складка на поверхности чего-л. Stolun çapığı рубец на столе, divardakı çapıqlar рубцы на стене II прил. 1. рубцовый. Çapıq toxuma мед. рубцовая ткань 2. рубцеватый (с рубцами, в рубцах). Yaranın çapıq səthi рубцеватая поверхность раны 3. рубчатый (покрытый, испещрённый рубцами). Çapıq dəri рубчатая кожа 4. отколотый (отделенный или отбитый от чего-л.). Çapıq daş отколотый камень
Azərbaycanca-rusca lüğət / çapıq1 сущ. 1. кьацӀ, хирен гел, лишан (сагъ хьайи хирен); 2. кьацӀ, са куьнин (мес. столдин ва мс.) винел яргъишуькӀуь чухур, дерин цӀарх.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / çapıq