* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Gəmiricilər dəstəsindən qabaq ayaqları dal ayaqlarından qısa, uzun və dik qulaqlı, dodağı yarıq kiçik heyvan. Dovşanlar otla və bitki ilə keçinir. Dovşan əti dadsız olur. – Dovşanın gümanı ayaqlarına gələr. (Ata. sözü). 2. məc. Qorxaq, cəsarətsiz adam haqqında. ◊ Dovşan bığı – xeyrə-şərə yaramayan adam haqqında. Dovşan qulağı – dik duran şey haqqında. Toybəyi bığlarını dovşan qulağına döndərmişdi. Mir Cəlal. Dovşan ürəkli – ürəksiz, cürətsiz, qorxaq. Dovşan yuxusu – qısa, lakin bərk yuxu, dərin yuxu. Dovşana qaç, tazıya tut demək – ikiüzlülük etmək. Dovşanı araba ilə tutmaq – bir şeyi üsulluca, tələsmədən, səbirlə, ustalıqla əldə etməyə çalışmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / dovşan1 “Səs” mənasını əks etdirən tavuş kəlməsi olub. Bundan da tövşümək, dovşan sözləri əmələ gəlib. Dovşan sözü tövşümək feili ilə kökdaş olub. Dovşan sözü “yovşan”la da qohumdur. Yovşana “dovşanotu” da deyiblər. Dovşan çöldə, əsasən, yovşanla qidalanır. Bu baxımdan onların arasında qohumluq əlaqəsi ola bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / dovşan1 DOVŞAN (çöl heyvanı) Dovşana bax, dovşana; Dovşan qaçdı bostana... (A.Şaiq); XƏRGUŞ (kl.əd., arx.) Bu yerdə həmir olur çu xərguş; Göydən uçamaz qanad çalıb quş (Xətayi).
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / dovşan2 I сущ. заяц. Ağ dovşan заяц-беляк, boz dovşan заяц-русак II прил. заячий (относящийся к зайцу, принадлежащий зайцу). Dovşan izləri заячьи следы, dovşan dərisi заячий мех; dovşan balası зайчонок ◊ dovşan kimi как заяц; bir güllə ilə iki dovşan vurmaq одним выстрелом убить двух зайцев
Azərbaycanca-rusca lüğət / dovşan1 I. i. hare; (ev dovşanı) rabbit; bir oxla iki ~ vurmaq zərb.məs. ≅ to kill two birds with one stone II. s. hare’s; rabbit’s; ~ dərisi hare-skin; rabbit-skin
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / dovşan1 is. lièvre m, hase f, lapin m ◊ zərb. məs. bir oxla iki ~ vurmaq chasser deux lièvres à la fois
Azərbaycanca-fransızca lüğət / dovşan1 сущ. 1. къуьр; ağ dovşan лацу къуьр; // къуьрен; dovşan balası къуьрен шараг, шапӀа; dovşan dərisi къуьрен хам; 2. пер. къуьрен рикӀ авай, кичӀе, жигар авачир кас; ** dovşan bığı хийир-шийирдиз виже текъвер касдин гьакъинда; dovşan qulağı къуьрен яб, тик акъвазнавай затӀунин гьакъинда; dovşan ürəkli къуьрен рикӀ авай (аждагьан), рикӀ ажуз, жуьрэтсуз, кичӀе; dovşan yuxusu къуьрен ахвар (куьруь, анжах кӀеви ахвар, дерин ахвар); dovşana qaç, tazıya tut demək къуьрез кат, тазидиз яхъ лугьун (фашалвал авун, кьве ччин гьалдун); dovşanı araba ilə tutmaq арабадал къуьрер кьун (са затӀ тади къачун тавуна, тедбирдалди, сабурдалди, устӀарвилелди гъилик ийиз алахъун).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / dovşan