höcət sözü azərbaycan dilində

1 [ər.] 1. is. Öz dediyindən, əməlindən, xasiyyətindən əl çəkməmə; inad, inadkarlıq, tərslik. [Rüstəm kişi:] Nə höcətsən, ay arvad! Deyirlər, yemlə, yemlə, vəssəlam! M.İbrahimov. [Hatəmxan ağa:] Sən onu tanımırsan, məgər ki, necə höcətdir. M.F.Axundzadə. □ Höcət etmək – öz tərsliyindən, inadından əl çəkməyərək mübahisə etmək; höcətləşmək. Bu yeddi nəfər isə hələ höcət edirdi. Ə.Əbülhəsən. // Mübahisə, çəkişmə, dava. Əgər iki tazı bir dovşan tutsaydı, tazı sahibləri arasında höcət və dava başlanardı. H.Sarabski. Maralın … höcəti də həmin bu kötüyün üstündə olmuşdu. Ə.Əbülhəsən. 2. sif. İnadkar, inad, inadcıl, tərs, höcətçi. [Leyla xanım:] Mən qorxuram, Rəhim kişi məni xataya sala, höcət adamdır. N.Vəzirov. [Sərvinaz Nəcəfalıya:] Elə bil bu ata uşağının hamısı anadan höcət (z.), hirsli gəlib. B.Bayramov. ◊ Höcəti kəsmək – aradakı mübahisəni, davanı həll etmək. Hatəmbaba [Sənəm və Qənbərin] höcətini kəsdi. Ə.Əbülhəsən.

2 HÖC(C)ƏT ə. 1) rəsmi vərəqə; vəsiqə, sənəd; 2) dəlil, sübut; 3) mübahisə.

1 tərs — kəc — inad

2 HÖCƏT [Piri baba:] Əlimərdan atası kimi təkəbbürlü, kinli, höcət qoçaq bir dəliqanlıdır (S.S.Axundov); İNAD Zabit: Xeyr, cənab mayor, bu çox inad adamdır (R.Rza); İNADÇI Pavluşa, sən inadçısan, – dedi (M.S.Ordubadi); İNADKAR Şair ən inadkar bir çocuq kimi; Endi xəyalının dərinliyinə (S.Vurğun); İNADLI Mehriban inadlı bir qız idi (M.Hüseyn); KƏC Qapıçı: Yaxşı tanıyıram kəc əxistanı (M.Rahim); TƏRS (məc.) Vəzir: O müəllim çox tərs adamdır (R.Rza); HÖCƏTÇİ, HÖCƏTKAR, İSRAR.

1 HÖCƏT – ÜZÜYOLA Atası kimi təkəbbür, kinli, höcət, qoçaq bir dəliqanlıdır (S.S.Axundov); Kasıbsan, üzüyolasan, işləyənsən (Mir Cəlal).

1 1. упрямец, самодур; 2. упрямый, упорный, строптивый, неподатливый;

2 I сущ. 1. упрямец, упрямица; строптивец(-ица). Uşaqların arasında kiçiyi höcətdir среди детей младший – упрямец 2. спорщик, спорщица 3. упрямство (неуступчивость, несговорчивость, стремление поступить по-своему, настаивать на своём вопреки здравому смыслу) 4. спор. Höcətə başlamaq затеять спор II прил. упрямый, неуступчивый, несговорчивый. Höcət adam упрямый человек; nə höcətsən какой ты упрямый; höcət eləmək: 1. упрямиться, упрямствовать, упорствовать, артачиться; 2. спорить, вести спор. Mən höcət eləmirəm я не спорю

1 I. i. pigheaded person; obstinate / stubborn person, wilful and stupid person II. s. obstinate, stubborn, refractory; ~ uşaq a stubborn child

1 is. entêté m, obstiné m, têtu m ; opiniâtre m ; despote m, f ; ~ uşaq enfant obstiné (entêté)

1 [ər.] гьуьжет (1. сущ. вичи лагьайдалай, вичин амалдилай, хесетдилай гъил къачун тавун; инад, инадкарвал, терсвал; höcət etmək гьуьжет авун, вичин терсвилелай гъил къачун тавун, гьуьжетун; 2. дяве, сада-сад къажун, акъажунар, чуьруькар; 3. прил. гьуьжет ийидай, терс, терсе, инадкар, бягьсеб, гьуьжетчи); ** höcəti kəsmək гьуьжет атӀун, гьуьжет акъвазарун, гьуьжет алай кар гьялун.