* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [ər.] 1. Biri ilə söhbət edən, söhbətdə iştirak edən. …Məşədi Qədir qəsdən “yatmışıq” deyir və gözünü müsahibindən ayırmaq istəmirdi. T.Ş.Simurq. Kazım kişi yenə də duruxdu, müsahibinin lap gözünün içinə baxdı. Mir Cəlal. 2. Həmsöhbət, dost, rəfiq, yoldaş. Bir neçə müsahibi-vəfadar; Məcnuni-şikəstəyi görüb zar. Füzuli. Qoy Sadıqa desinlər lağlağı, amma o kişi ölən günə kimi mənim rəfiqim, müsahibim və həmdəmimdir. C.Məmmədquluzadə. O, uzaq ölkələrin bu qərib müsafirinə müsahib və yoldaş olmaq istəyir. H.Nəzərli.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / müsahib3 ə. 1) söhbət edən; həmsöhbət; 2) keçmişdə: böyük adamların yanında olub, onu öz lətifə və söhbətləri ilə məşğul edən adam; 3) dost.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / müsahib1 i. (kişi) interlocutor; (qadın) interlocutress, interlocutrix; O, yaxşı / pis müsahibdir He / She is a good / a bad company
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / müsahib1 [ər.] прил. 1. эхтилат ийизвайди, эхтилатда иштирак ийизвайди; эхтилатчи; 2. суьгьбетдин юлдаш, дуст.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / müsahib