məxrəc sözü azərbaycan dilində

1 is. [ər.] 1. riyaz. Kəsrdə vahidin neçə hissəyə bölündüyünü göstərən ədəd. Kəsrin məxrəci. Surət və məxrəc. 2. dilç. bax artikulyasiya. Saitlərin məxrəci.

2 ə. 1) çıxış yer; 2) fonetikada: səslərin ağızdan çıxdığı yer; artikulyasiya // səsin ağızdan çıxma qaydası; 3) riyaziyyatda: kəsr xəttinin altındakı ədəd.

1 Ərəbcə xərc, ixrac, məxaric, xaric sözləri ilə qohumdur. Ruslar ona riyazi anlamda “знаменатель” deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 MƏXRƏC (dilç.), ARTİKULYASİYA Fonetikada səslərin tələffüzü, fizioloji prosesi, daha doğrusu, səslərin məxrəci (artikulyasiyası) da öyrənilir (N.Məmmədov).

1 MƏXRƏC – SURƏT Kəsr xəttinin altındakı ədəd məxrəc, üstündəki ədəd surət adlanır.

1 MƏXRƏC I is. [ ər. ] fon. Danışıq üzvlərinin fəaliyyəti nəticəsində formalaşan hər səsin əmələ gəlmə yeri, artikulyasiya. MƏXRƏC II is. [ ər. ] Kəsr xəttinin altındakı ədəd.

1 1. мат. знаменатель; 2. линг. артикуляция, функция органов речи;

2 сущ. мат. знаменатель (делитель в дроби). Kəsrin məxrəci знаменатель дроби, ümumi məxrəc общий знаменатель, ümumi məxrəcə gətirmək привести к общему знаменателю 2. лингв. артикуляция (работа органов речи, необходимая для произнесения определённого звука). Məxrəc sürüşməsi скольжение артикуляции ◊ ümumi məxrəcə gəlmək прийти к общему знаменателю

1 i. 1. riyaz. denominator; ümumi ~ common denominator; eyni ~ ə gətirmək to reduce to a common denominator; 2. dilç. articulation, function of organs of speech

1 is. riyaz. dénominateur m ; ümumi ~ dénominateur commun ; ümumi ~ çıxartmaq réduire vt au même dénominateur ; dilç. articulation f

1 [ər.] сущ. мехреж (1. мат. знаменатель (урус.); 2. кил. artikulyasiya).