* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Nəsil, tayfa. [Dadaş Lələşov:] El bilir ki, onların törəməsi ilə bizim tirə əmiuşağı olubdur. S.Rəhimov. 2. Bir-biri ilə düşmənçilik edən və ya yola getməyən dəstələrdən hər biri. Naxçıvan əhli, demə, üç tirədir, beş tirədir. Ə.Qəmküsar. Əlləri xəncərli və qılınclı qumuqlar iki tirə olub, bir-birinə soxulmaq istəyirdilər. Çəmənzəminli.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / tirə2 is. 1. Arx, xəndək və s.-nin kənarlarında tökmə torpaq; azacıq hündür yer, təpəcik, təpəlik, dikdir. Çayırlı tirə. // Bölmə, bölüm, blok. 2. Qıraq, kənar. Pəncərə tirəsində oturduqda [Həmzənin] gözü fikirli-fikirli bir kənarda dayanmış Qadirə sataşdı. Ə.Əbülhəsən.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / tirə3 f. 1) bulanıq, tutqun; 2) qaranlıq, qara; 3) xarab, pis.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / tirə4 müxtəlif mənşəli uzunsov, nisbətən alçaq, müsbət relyef formalarının ümumi adı /mis: moren, oz, qum, sualtı, ada tirələri və s./. Р–гряда ridge
Geomorfoloji̇ termi̇nləri̇n i̇zahli lüğəti̇ / tirə1 “Bir nəsildən olanların yaşadığı ərazi” mənasını bildirir. Təqirə kimi də işlədilib. Mənası “qohumların yaşadığı dairə, ərazi” demək olub, sözün mənşəyi ya törəmək (bir soydan olanlar), ya da dəyirmi kəlməsi ilə bağlı ola bilər. Qohumluq əlaqəsi (törəməklə) ilə bağlı variant daha inandırıcıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / tirə1 1. раздел, лагерь, блок; 2. геогр. кряж, гряда; 3. земляная насыпь перед рвом крепости;
Azərbaycanca-rusca lüğət / tirə2 1 сущ. 1. устар. род (ряд поколений, происходящих от одного предка), племя. Əhmədovlar tirəsi род Ахмедовых 2. разг. группы (противоборствующие). İki tirəyə bölünmək разделиться на две противоборствующие группы 2 сущ. 1. земляная насыпь по краям речки, канавы 2. кряж (цепь невысоких гор) 3. геогр. гряда: 1) вытянутая в длину возвышенность; небольшой горный кряж 2) узкая полоса вскопанной земли в огороде 4. край чего-л. Pəncərənin tirəsində oturmaq сидеть на краю окна 3 сущ. разг. раз (в сочет. с числительными). İki tirə два раза, beş tirə пять раз, axırıncı tirə последний раз
Azərbaycanca-rusca lüğət / tirə1 сущ. 1. несил, тайифа; 2. сад-садав мидявал ийизвай, рекье тефизвай дестейрикай гьар сад.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / tirə2 сущ. 1. тере; тирин (хвалан, хандакӀдин къерехрал пел хьиз кӀватӀнавай накьв; гъвечӀи пел, тик чка, пел квай чка); 2. блок, раздел; 3. къерех, тирин (мес. дакӀардин).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / tirəI (Ağdam, Gədəbəy, İmişli, Qarakilsə, Qazax, Qubadlı, Laçın, Sabirabad, Şəmkir, Tovuz) 1. nəsil 2. tayfa 3. qohuməqrəba. – Bizim kəntdə tirə çoxdu, hansını deyim saηa (Ağdam); – Hər tirənin öz ağsaqqalı olor bizdə (İmişli); – Bizim kənt bir neçə tirədi (Qarakilsə); – Neçə tirə işdey o biri piriqədədə? (Gədəbəy); – Bu kətdə çox tirə- lər var: maf tirəsi, niyazdı tirəsi, taramatdı tirəsi (Şəmkir) II (Qubadlı) 1. tərəfdar 2. həmfikir. – Qaflan bizim tirədəndi, onun sizə qarışajağı yoxdu III (Şəki) lək. – İki tirə soğan ehmişdıx, hunnan un puta kimi soğan qazdıx IV (Cəbrayıl, Culfa, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan) bax tir. – Tirənin üssündə durub alağ elyirik (Kürdəmir); – Su çox olduğu üçün tirəni yuyur (Salyan); – Su arxın tirəsini uçurdub (Cəbrayıl) V (Şahbuz) arı səbətinin içində olan bölmələr, arakəsmələr. – Tirə səbətdə olur arıçın VI (Kürdəmir) bel, fəqərə sütunu. – Suda balığın tirəsi göründü VII (Sabirabad) dirək
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.