* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Çox işlədilən, tez-tez lazım olan hər cür xırda şeylər, ev şeyləri. Xırım-xırdanı yeşiyə yığmaq. – Nərgiz, Nərgizcan! – deyə [Rəşid] cəld irəli addımlayıb Nərminə xanımın xırım-xırdası ilə yüklü qollarını qızına doğru uzatdı. Ə.Məmmədxanlı. Məzlum … üzünü təmiz qırxdı, xırımxırda şeylərini və skripkasını yerbəyer edib çamadana yığdı. S.Vəliyev. Əsəd kişi … bu mücrüyə xırım-xırda yığardı və heç kəsin də onunla işi olmazdı. B.Bayramov. 2. məc. Kiçik, xırda, əhəmiyyətsiz, cüzi. Xırım-xırda işlər. – Oxucularımızdan təvəqqe edirəm inciməsinlər ki, hamam kimi xırım-xırda məsələlər ilə mən onları məşğul edirəm. “Mol. Nəsr.”. Gərək ki, [Həsən] xırım-xırda alver də edirdi. Qantəmir. [Prokuror:] Haradasa, kim isə xırım-xırda oğruları, rüşvətxorları həvəsləndirir, şirnikdirir. M.Hüseyn.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / xırım-xırda2 I сущ. собир. мелочь: 1. мелкие вещи (всякий предмет, изделия бытового обихода), вещички. Bu xırım-xırdaları götürün buradan уберите отсюда эти вещи (вещички) 2. то, что является мелким, менее крупным; мелкота (мелкие существа или предметы) II прил. мелкие: 1. незначительные; легко разрешимые, легко выполнимые. Xırım-xırda məsələlər мелкие вопросы, xırım-xırda işlər мелкие дела, xırım-xırda adamlar мелкие люди
Azərbaycanca-rusca lüğət / xırım-xırda1 сущ. 1. куьлуь-шуьлуь, кӀвале фад-фад лазим къведай гьар жуьредин куьлуь затӀар; 2. пер. гъвечӀи, куьлуь, еке метлеб авачир, жизви (мес. месэла).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / xırım-xırda