* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2004 | ••••••••••••• | 1.68 |
2005 | ••••• | 0.67 |
2006 | •••••••••••••••••••• | 2.70 |
2007 | •••••••• | 1.06 |
2008 | •••••••••• | 1.22 |
2009 | •••••••••••••••••• | 2.40 |
2010 | •••••••••••••• | 1.82 |
2011 | ••••••• | 0.86 |
2012 | ••••••••• | 1.12 |
2013 | •••• | 0.44 |
2014 | •••••••••••• | 1.54 |
2015 | •••• | 0.51 |
2016 | ••••••• | 0.87 |
2017 | •••••••• | 0.98 |
2018 | •••••• | 0.75 |
2019 | ••••••••••••••• | 1.95 |
2020 | ••••• | 0.66 |
1 is. [fars.] 1. Ana xətdən ayrılan arxın, şırımın və s.-nin başlanğıcı. Bu dəhnə sel dəhnəsidir, Lil hökmran, qaya əsir… M.Araz. Görürəm Tərtər HES-in köpürdüyünü; Polad dəhnədə. M.Müşfiq. 2. Dəyirman arxında suyun yığıldığı yer; bənd. Dəyirmanı yatırtdıqda suyu dəhnədən arxa buraxdılar. S.S.Axundov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / dəhnə2 is. [fars.] Yüyənin və ya cilovun atın ağzına salınan dəmir hissəsi; cövzə. At dəhnəni çeynəyə-çeynəyə irəli atıldı. – [Boz at] ağzını canavar kimi açıb çilovun dəhnəsini gəmirir, paçasını gen ataraq qaçırdı. Ə.Vəliyev.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / dəhnə1 Farscadır, dəhan (ağız) sözü ilə qohumdur. Çaydan arxın ayrıldığı yerə deyilir. “Gəm” mənası da var (“ağızlıq” deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / dəhnə1 DƏHNƏ I is. Bənd. Dəyirmanı yatırtdıqda, suyu dəhnədən arxa buraxdılar (S.S.Axundov). DƏHNƏ II is. Cilovun atın ağzına keçirilən hissəsi. Yüyəni qorxudan elə dartdı ki, dəhnə az qalır atın cəvcələrini kəssin (Dastanlar).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / dəhnə1 i. 1. (yüyənin atın ağzına qoyulan dəmir hissəsi) bit; 2. (dəyirmanda) millpond; 3. (arxın başlanğıcı) weir
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / dəhnə1 [fars.] сущ. 1. хвалакай ва мс. ччара хьанвай хилен кьил; 2. банд, дегьне (регъверин хвала яд кӀватӀ жедай чка).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / dəhnə2 [fars.] сущ. кьенердин ракьар, дегьне (кьенердин балкӀандин сиве твадай ракьун пай).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / dəhnə(Cəlilabad, Təbriz, Tovuz, Zəngilan) yüyən. – Atın dəhnəsin almeydilər, dəhnəli-zaddi qaçeydi (Cəlilabad); – Dəhnəni keçir atın ağzına (Zəngilan); – Dəhnə o gejə atın ağzında qalmışdı (Təbriz)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.