* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Günah işlərlə məşğul olan adam; dinsiz. [Quşbazoğlunun] Allahı da, dini də pul, dövlət və zülm idi. Həm də çox hiyləgər və fasiq adam idi. “Qatır Məmməd”. [İbrahim:] Ayağıma dəmir çarıq geyib, əlimə dəmirdən əsa alıb, tamam Yer üzünü dolanıb deyəcəyəm: – Ağa adını müctəhid qoyub, amma yalançıdır, fasiqdir. Ə.Haqverdiyev. 2. Məlun, böhtançı, fitnəçi, araqarışdıran. [Din alimlərinin xüsusiyyəti:] Yaxşı ad qazanmaqda şöhrət tapmalı, fasiq adamı günah üstündə, xüsusilə, xalq içində danlamamalıdır. “Qabusnamə”.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / fasiq2 ə. pis işlər görən, günahkar.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / fasiq3 \ – imanlı adamın kafirliyi. Yəni küfür və iman arasında olan şəxs. Bəzi məzhəblərə görə, fasiq olan kəs tövbə etmədən ölərsə, əbədi olaraq cəhənnəmə gedər. Fəsəqə \ sözündən törəmişdir. Onun failidir \. Fisq \ isə Haqq yolundan ayrılma, üsyan etme, günahkarlıq, suç hesab olunur.
Fəlsəfə terminlərinin izahlı lüğəti / fasiq1 I прил. 1. неверующий 2. безнравственный II сущ. 1. грешник(-ца) 2. распутник(-ца), развратник(-ца)
Azərbaycanca-rusca lüğət / fasiq1 [ər.] сущ. фасикь (1. гунагь тир (чӀуру) краралди машгъул тир кас; динсуз; 2. фитнечи, буьгьтенчи, араяр акадардайди).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / fasiq