kafir sözü azərbaycan dilində

1 sif. [ər.] 1. Müsəlman olmayan, islam dininə etiqad etməyən; qeyri-müsəlman. // İs. mənasında. Kafir olsaydı əgər rəhmə gələrdi, gözəlim; O qədər ki, sənə mən dərdimi izhar elədim. Şəhriyar. □ Kafir olmaq – başqa dinə keçmək (müsəlman haqqında). [Şeyx Hadi:] Şeyx Sənan, o şəmsi-aləmtab; Oldu kafir, xaç asdı, içdi şərab. H.Cavid. // Keçmişdə mütərəqqi fikir sahiblərinə, dinə tənqidi yanaşan və ya inanmayan şəxslərə verilən ad; dinsiz, laməzhəb. Bu fikir köhnə müsəlmanların fikrinə oxşayır: “Rusca danışdın kafirsən, furajka qoydun, kafirsən”. M.S.Ordubadi. // dan. Söyüş mənasında (çox vaxt “kafir oğlu kafir” şəklində). Bu kafir oğlu kafir qoşunu qırdı, qurtardı. “Koroğlu”. [Hacı Fərəc:] Vermə məni kafir əlinə, bir növ məni qurtar. N.Vəzirov. [Həmzə:] Adə, necə, kafir oğlu kafir, qız qaçıb? C.Cabbarlı. // Bəzən zarafatla: Ay kafir! 2. dan. Canavar, ilan kimi heyvanların evfemistik adı. [Dursun:] Az qala kafir məni boğmuşdu, – deyə, qalabalığa qarışdı. A.Şaiq. Niyə, ay kişi, olmaya yenə kafir çaldı? S.Rəhimov. [Həsənəli:] Köməyə gəlin! …Kafir məni öldürdü. M.İbrahimov.

2 ə. 1) islam dinində olmayan, müsəlman olmayan; 2) heç bir dinə sitayiş etməyən, dinsiz; 3) m. itaətsiz, üsyankar; 4) m. qırışmal, cüvəllağı.

1 mürtəd — gavur

2 1. KAFİR Demə bu kafir, ol müsəlmandır; Hər kəsin elmi var, o insandır (S.Ə.Şirvani); QEYRİ-MÜSƏLMAN Mən yazıq neçə müddətdir ki, qeyri-müsəlmanlar kimi ancaq öz fikrimi çəkirdim, rahat, bir növ dolanırdım (N.Vəzirov). 2. KAFİR (dinə inanmayan) İndi beş ildir tamam dinimə əl qatmısız; Sevgili övladımı kafirə oxşatmısız (M.Ə.Sabir); BABİ (məc.) [Şeyx Nəsrullah:] Şeyx Əhməd, gəl gedək. Hələ bu babi çox söz danışacaq (C.Məmmədquluzadə); DİNSİZ Molla Qafar: Mənim məqsədim dini, islamı bu dinsizlər arasında inkişaf etməkdən ibarət idi (S.Rəhimov); GAVUR O müsəlmandır, gavur ola bilməz, – deyə Həmzət titrəyən dodaqlarını dişinə qısdı... (M.Hüseyn); MÜRTƏD (söyüş kimi də işlədilir) Ayğır olub indi dünənki daylar; Adətdir, mürtədlər cənnət haraylar (Ə.Cavad).

1 KAFİR – MÜSƏLMAN De, sən hara? Rusiya hara? Yoxsa satılmısan o kafirlərə? (S.Vurğun); Yoxsa müsəlmanlar şəhərə giriblər? (Mir Cəlal).

1 вероотступник, богохульник, гяур, неверующий, святотатец

2 сущ. 1. гяур (презрительное название иноверца) 2. богоотступник, богохульник, нечестивец, святотатец (в прошлом употреблялось и по отношению к прогрессивно мыслящим людям) 3. разг. эвфемистическое название змей, волков и подобных животных; kafir oğlu кафир, kafir balası кафир употребл. как бранное слово: сын иноверца; kafir olmaq стать вероотступником, принимать, принять другую веру, религию (о мусульманине)

1 I. i. giaour, infidel, unbeliever; pagan II. s. 1. infidel, unfaithful, godless; (mürtəd) apostate, blasphemous; 2. (zalım, insafsız) hard-hearted, stone-hearted

1 is. infidèle m ; perfide m, f ; lâche m, f ; renégat m ; apostat m

1 [ər.] прил., сущ. кафир (1. ислам диндиз къуллугъ тийизвай(ди), мусурман тушир(ди); мезгьеб авачир(ди), динсуз; kafir olmaq кафир хьун, маса дин кьабулун (мусурманди); kafir oğlu kafir рах. кафирд(ин) хва кафир (экъуьгъун); 2. рах. кафтар, жанавур, гъуьлягъ хьтин гьайванриз эвфемизмдин рекьелди лугьудай тӀвар.

1 kafir