* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. [ər.] 1. Yad yerdə olan, qürbətdə yaşayan, özgə yerli, gəlmə. Dünən görürdüm ki, qərib osmanlılar qaçırlar konsulxanaya ki, təzə sultanın taxta çıxmasından yana konsula “mübarək olsun” desinlər. C.Məmmədquluzadə. Deyirlər ki, qərib yolçu bu yerlərdən keçəndə; Diksinərmiş yırtıcıdan, vəhşi heyvan səsindən. R.Rza. Bu yad, qərib ozanın ağzından öz adını eşidəndə Banuçiçək diksindi. M.Rzaquluzadə. 2. Yad, özgə, tanış olmayan. Yox, qardaşım, bizi dartıb qərib vilayətə apardığın yetər, daha bunu vermərəm, – deyə anam dayımın təklifini rədd etdi. S.S.Axundov. 3. İs. mənasında. Qərib adam, gəlmə, başqa yerli. Lütfünlə mən qəribə, ey mah, qıl nəzarə. Heyran xanım. Fəhlə qardaş, nə tikilir bu qum çölündə? – Qəribmisən, nəsən, oğul? Şəhər salırıq. Ə.Cəmil. 4. Kimsəsiz, biçarə, yazıq, zavallı. 5. bax qəribə. Burada gecələrin qərib səsi var; Könlümün incə bir kəmənçəsi var. S.Vurğun. [Müəllim] Əsədlə Mahmud əmiyə izahat vermək üçün bu əcib və qərib əlamətə fənni və elmi bir məna arayıb onları və həm də özünü ovutmaq fikrinə düşdü. B.Talıblı. Fərman görkəmi və qərib vəziyyəti ilə bu gənclərin diqqətini özünə cəlb etdi. Ə.Sadıq. 6. məc. Həzin, hüzn gətirən. Qərib qış axşamları yolları qar basanda; At sürüb bir şenliyə, gecələdim Muğanda. Ə.Cəmil.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / qərib3 QƏRİB1 ə. 1) yaxın; 2) qohum-qonşu. QƏRİB2 ə. 1) yad yerdə yaşayan; yad; 2) kimsəsiz, yazıq; 3) adətdənkənar; 4) qəribə, təəccüblü.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / qərib1 QƏRİB – DOĞMA Yox, qardaşım, bizi dartıb qərib vilayətə apardığın yetər, daha bunu vermərəm, – deyə anam dayımın təklifini rədd etdi (S.S.Axundov); Gəlir vətən oğlu doğma diyara (M.Rahim). QƏRİB – VƏTƏN Qərib yerdə dost olan adam vətəndə doğma qardaş olar (S.Vəliyev).
Azərbaycan dilinin antonimlər lüğəti / qərib1 1. чужак, чужеземец, пришелец, пришлый, приезжий, нездешний, живущий на чужбине; 2. странный, необыкновенный, чудной; 3. перен. одинокий;
Azərbaycanca-rusca lüğət / qərib2 I прил. 1. чужой, нездешний, пришлый 2. одинокий, сиротливый 3. незнакомый, чужой. Qərib yer незнакомое место II сущ. чужеземец, иностранец; пришелец
Azərbaycanca-rusca lüğət / qərib1 I. i. stranger, foreigner; outlander; ~ olmaq to be* a stranger / foreigner II. s. strange, foreign; outlandish ~ adam a strange man, a foreigner, a stranger
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / qərib1 [ər.] 1. прил. гъариб, гъурбатда яшамиш жезвай, чкадинди тушир, масанай атай, ччара чкадай атай, атай (мес. мазан); 2. ччара, таниш тушир, яд (мес. уьлкве); 3. сущ. гъариб кас, ччара кас, яд кас, масанай атай (чкадинди тушир) кас; 4. прил. касни авачир, язух, заваллу, гъарибан; 5. кил. qəribə; 6. пер. рикӀ сугъулардай, рикӀ чуькьуьдай (мес. хъуьтӀуьн яргъи йифер).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / qərib