* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2003 | •••••••••••• | 3.15 |
2004 | ••••• | 1.35 |
2005 | ••••• | 1.35 |
2006 | •••••••••••••••••••• | 5.41 |
2007 | •••••••• | 1.90 |
2008 | ••••••• | 1.71 |
2009 | •••••••••••••••• | 4.16 |
2010 | ••••••••• | 2.27 |
2011 | •••••• | 1.37 |
2012 | ••••••• | 1.72 |
2013 | ••••• | 1.17 |
2014 | •••• | 1.03 |
2015 | •••• | 0.85 |
2016 | •••••• | 1.56 |
2017 | •••••••••• | 2.60 |
2018 | ••••••••• | 2.40 |
2019 | •••• | 0.97 |
2020 | ••••• | 1.19 |
1 is. [ər.] 1. Xidməti dərəcə, ad. Zabitlik rütbəsi. – [Qorxmaz] sıravilikdən starşinalıq rütbəsinə qalxmışdı. Ə.Vəliyev. İndi o, hərbi qiyafədə serjant rütbəsində bir şəfqət bacısı idi. Ə.Məmmədxanlı. 2. Vəzifə, mövqe, mərtəbə. Mənim nə rütbəm var, nə də mədənim; Kim olsa yaşatmaq borcumdur mənim. S.Vurğun. Çox şey Vətənsiz də yaşayır, ancaq; Şeirsə Vətənsiz, elsiz yaşamaz… Şairə vəzifə, rütbə nə gərək! B.Vahabzadə. 3. məc. klas. Mövqe, dərəcə, mərtəbə. Seyyida, sal boynuna zünnari-zülfi-yarı sən; Eşqdə gər rütbeyi-Sənanə eylərsən həvəs. S.Ə.Şirvani.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / rütbə1 Ərəbcədir, mərtəbə sözü ilə kökdaşdır. “Rütbənin qaldırılması, vəzifə sahibinin bir mərtəbə yuxarı çıxması” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / rütbə2 1. RÜTBƏ [Əhməd Zəziyə:] Padşah bilsə sənə böyük rütbə verər (A. Şaiq); ÇİN Onların nə çini, nə rütbəsi var (B.Vahabzadə); DƏRƏCƏ Qoy işini görsün, ağa dərəcə alır, – deyib gözətçi laqeydcəsinə cavab verib çəkildi (M.İbrahimov); TİTUL. 2. rütbə bax vəzifə 2
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / rütbə2 сущ. 1. звание (официально присвоенное наименование, определяющее квалификацию в какой-л. области или служебное положение). Zabit rütbəsi офицерское звание, elmi rütbə учёное звание; rütbə almaq получить звание, rütbə vermək присвоить звание 2. положение (видное место кого-л. в обществе, определяемое высокой служебной должностью и т.п.). Yüksək rütbə tutmaq занимать высокое положение
Azərbaycanca-rusca lüğət / rütbə1 i. rank, title, name, grade; fəxri ~ honorarytitle; hərbi ~ military rank; elmi ~ academic rank; ~si olmaq to have* a rank / title; ~sini artırmaq to promote (d.); yüksək ~də olmaq to have* risen to the higherranks, to be* attained the higher ranks
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / rütbə1 is. grade m, rang m, titre m, dignité f ; ~ almaq être élevé, -e au grade de ; ~ vermək donner (attribuer, conférer) un titre à qn, élever qn du grade de
Azərbaycanca-fransızca lüğət / rütbə1 [ər.] сущ. 1. дережа, тӀвар, чин; 2. везифа, кьунвай чка, мертеба; 3. пер. клас. кьунвай чка, дережа, мертеба.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / rütbəə. 1) vəzifə dərəcəsi; 2) miqdar, qədər.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti