tuşlamaq sözü azərbaycan dilində

1 f. 1. Nişan almaq, nişanlamaq, tuş qarovullamaq, hədəfə yönəltmək. Yaşar haman saat tüfəngi [qurda] tuşlayıb çaxdı. M.Rzaquluzadə. 2. Yönəltmək, səmtləndirmək. Kamal gözlənilməz bir sürətlə havada ilmək vurub, …təyyarəsini faşist təyyarəsinə tuşladı. M.Rzaquluzadə. 3. Bir şeyi nişanlayıb ona tərəf getmək; yönəlmək. Yavaşca özümüzü sol tərəfə verdik və dəryanı tuşlayıb gəldik, çıxdıq bulvara. C.Məmmədquluzadə. Maya birbaşa qaragözlü qızı tuşlayıb getdi. M.İbrahimov. □ Əlini (barmağını) tuşlamaq – əli (barmağı) ilə bir şeyi və ya bir tərəfi göstərmək, əlini (barmağını) uzatmaq.

1 TUŞLAMAQ Dayan. Qaçma, vurdum deyib yüyürdü; Tüfəngi tuşladı, çaxmağı çəkdi (R.Rza); NİŞAN ALMAQ Tələsdiyim üçün sərrast nişan ala bilmədi (H.Abbaszadə); YÖNƏLTMƏK Bir daşa sinə gərib, tüfəngimi [pələngə] tərəf yönəltdim (A.Şaiq).

1 1. прицеливаться, наводить, направлять в цель (оружие); 2. тушевать, затушевать;

2 1 глаг. 1. целить, целиться, нацелиться, прицелиться (направить выстрел, бросок, удар в цель). Tüfəngi tuşladı və atdı он прицелился и выстрелил из винтовки 2. наводить, навести (произвести наводку). Topları düşmən mövqelərinə tuşlamaq наводить пушки на вражеские позиции 3. направлять, направить. Təyyarəni düşmən təyyarəsinə tuşlamaq направить свой самолет на вражеский самолёт, güzgünü üstünə tuşlamaq kimin направить зеркало на кого, tapancanı üstümüzə tuşladı он направил пистолет на нас 4. визировать (наводить, навести оптический или угломерный прибор на какую-л. точку); əlini (barmağını) tuşlamaq kimə, nəyə указывать, указать пальцем, рукой; показывать, показать пальцем, рукой на кого, что 2 глаг. тушевать, затушёвывать, затушевать, подтушёвывать, подтушевать (подрисовать, подправить тушью)

1 f. to aim (at), to point (at), to take* aim (at)

1 f. viser vt, pointer vt

1 гл. 1. туьш кьун, лишан кьун, лишандиз къачун, къаравулдик кутун, лишандихъ туькӀуьрун (мес. тфенг); 2. лишандихъ элкъуьрун (мес. самолёт); 3. туьш алаз (туьш кьуна) фин, ...галай патахъ фин; // əlini (barmağını) tuşlamaq гъил (тӀуб) куьсун, гъилив ва я тупӀув (гъил ва я тӀуб куьсна – яргъи авуна) са затӀ ва я са чка къалурун.