* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
3 is. 1. Başa sarınan sarıq. Hind kişilərinin başında çalma vardı. ◊ Çalma çalmaq (vurmaq) – başına çalma sarımaq. Çalmanı başa çaldı; Göz üstən qaşa çaldı. Mən namərdə neylədim; Ömrümü daşa çaldı. (Bayatı). [Nazlı:] Çalma vurub kürd qızına oxşayım? Ə.Məmmədxanlı. 2. Başa örtülüb boynun dalında düyünlənən kiçik kəlağayı, ləçək, yaylıq və s.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / çalma2 1 сущ. от глаг. çalmaq 1 2 сущ. 1. чалма (длинный кусок материи, обёрнутый несколько раз вокруг головы и служащий у мусульман мужским головным убором) 2. тюрбан (восточный головной убор в виде обёрнутого вокруг головы полотнища лёгкой ткани) 3. косынка (треугольный головной платок)
Azərbaycanca-rusca lüğət / çalma3 сущ. чалма (1. кьилик кутӀундай парчадин зул; сирих; çalma çalmaq (vurmaq) чалма ягъун, кьилел чалма арушун (алчукун); 2. кьилик кутӀунна кьулухъай тӀвал гудай гъвечӀи буьшме, ягълух ва мс.).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / çalmaI (Füzuli, Kəlbəcər) suqabı. – Çalmeynan su içirix’; – Çalmeynan tayqulp bir şeydi (Kəlbəcər) II (Ağdam, Xocalı) dəryaz. – Otu çalmeynan çalırıx (Ağdam) III (Qazax) xəşil. – Çalma çalın, yə:x’ IV (Ağdaş) nar, heyva və s. çubuqlarından düzəldilən böyük süpürgə V (Ağdaş, Füzuli, Gədəbəy, Goranboy, Qazax, Quba, Ordubad, Şəki) baş yaylığı. – Keşmişdə arvatdar çalma bağliyərdi başına (Şəki); – Çalmeynan yaman arası sazdı nənəmin (Gədəbəy)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.