üzlük sözü azərbaycan dilində

1 is. 1. Üz çəkmək üçün yarar parça və s. Döşək üzlüyü. // Sif. mənasında. Üzlük çit. Üzlük məxmər. // sif. Bir şeyin üzünə yapışdırmaq, çəkmək üçün yarar, üz çəkmək üçün olan. Üzlük daş. Üzlük material. 2. Üzə taxılan (bəzək və s.). Əşrəfidən üzlük üzündə göyçək; Boğazı altında sığallı birçək. M.P.Vaqif. // Qorumaq üçün üzə taxılan şey. Dəbilqə üzlüyü. // Niqab. // Maska. [Təlxək] üzünə dəridən bir üzlük taxıb aşağıda oyun çıxarar və yamsılamaqla pul yığardı. H.Sarabski. 3. Çörəyin üzünə sürtülən yağ və s.

1 1. Üz sözündəndir (yorğan üzü). 2. Yəhərin qaltağına dəvə, at, öküz və s. gö­­nündən düzəldilən üzdür (“çexol”dur), üz sözündən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 1. маска; 2. забрало (передняя часть шлема);

2 I сущ. 1. обивка (ткань, кожа, железо и т.п., предназначенные или служащие для обивки). Dəri üzlük кожаная обивка, məxmər üzlük бархатная обивка, dəmir üzlük железная обивка 2. облицовка (слой строительного материала, покрывающий поверхность основного материала сооружения). Mərmər üzlük (mərmər üz çəkilmiş) мраморная облицовка 3. вуаль (кусок тонкой ткани или сетки, закрывающий лицо) 4. маска (специальная накладка с изображением человеческого лица, звериной морды и т.п., надеваемая на лицо человека) 5. забрало (подвижная часть шлема, опускаемая на лицо для защиты от ударов) 6. чехол; см. üz (в 9 знач.) II прил. 1. обивочный, обивной (предназначенный, служащий для обивки). Üzlük parça обивочная ткань, üzlük material обивочный материал 2. облицовочный (предназначенный, служащий для облицовки). Üzlük keramika облицовочная керамика, строит. üzlük daş облицовочный камень, üzlük hörgü кладка с облицовкой 3. обёрточный (служащий для обертывания). Üzlük kağız обёрточная бумага; qıfıl üzlüyü наличник (металлическая пластинка на двери, ящике со скважиной для ключа)

1 i. mask; qılınc oynatma üzlüyü fencing mask; ~ qoymaq to put* on a mask; üzlüyünü atmaq to throw* off / to pull off / to drop one’s mask

1 is. masque m ; qılınc oynatma ~yü masque d’escrime ; ~ qoymaq prendre un masque

1 сущ. 1. ччин, ччин ийидай парча ва мс.; döşəyin üzlüyü месин ччин; // прил. ччин авун патал виже къведай, ччинин (мес. чит, мехмер, парча); // ччиниз ядай, ччина кутадай (мес. къван, мармар, материал); 2. ччина твадай безег ва мс.; дуьгуьр; маска; 3. фал алтаддай гъери ва мс.