* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2003 | •••• | 0.39 |
2004 | •••• | 0.34 |
2007 | •••• | 0.42 |
2009 | •• | 0.16 |
2010 | •••••• | 0.64 |
2011 | •• | 0.17 |
2012 | •••••••• | 0.77 |
2013 | •••••••••••••••••••• | 2.19 |
2014 | •••••••••••••••••• | 1.89 |
2015 | •••••••• | 0.85 |
2017 | •• | 0.16 |
2018 | •• | 0.15 |
2019 | •••• | 0.42 |
2020 | •• | 0.13 |
1 is. 1. Atların və başqa heyvanların dərisi üzərinə qızdırılmış dəmirlə vurulan nişan. □ Damğa basmaq (vurmaq) – bax damğalamaq 1-ci mənada. Çəpərimə girib, – deyə bəy rəiyyətə badalaq gəldi, rəiyyət öküzünün, atının və danasının buduna damğa vurub öz hesabına keçirdi. S.Rəhimov. // tar. Qədim müstəbid dövlətlərdə caninin bədəninə qızdırılmış dəmirlə basılan nişan. 2. Möhür, nişan. Malın üstündə fabrikin damğası var. 3. xüs. Damğa basmaq üçün alət. 4. məc. Ləkələndirici, təhqiredici, alçaldıcı söz və s. □ Damğa basmaq (vurmaq) məc. – ləkələmək, damğalamaq, rüsvay etmək, üstünə böhtan atmaq. Lənət damğası basmaq – bax lənət.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / damğa1 “Möhür” mənasında işlədilən söz olub. Əslində, söz dağma (yandirma) olub, indiki dağlamaq (dağ su, dağ çəkmək ifadələrini yada salın) sözü ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / damğa1 DAMĞA I is. Mal-qaraya vurulan möhür. Sovxozun atlarına damğa vurdular. DAMĞA II is. Böhtan, ləkə. Bundan sonra, bu damğadan sonra mən başımı qaldırıb necə baxım camaatın üzünə (İ.Hüseynov). DAMĞA III is. Möhür, nişan. Odladılar kəndi qolu hörümçək damğalı; qan və ölüm carçıları (R.Rza).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / damğa2 I сущ. клеймо: 1. орудие, которым клеймят тавро. Damğanı qızdırmaq накаливать клеймо 2. отпечаток (след этого орудия на коже животного). Damğa basmaq выжигать (выжечь) клеймо 3. истор. выжженный на теле преступника знак 4. марка, маркировка (печать, знак на изделии, товаре) 5. перен. знак, свидетельство чего-л. (чаще о чём-л. позорящем, унижающем). Rüsvayçılıq damğası позорное клеймо II прил. тавровый. Damğa işarəsi тавровый знак ◊ damğa vurmaq kimə клеймить, заклеймить позором кого
Azərbaycanca-rusca lüğət / damğa1 i. brand; stamp; ~ basmaq bax damğalamaq; biabırçılıq ~sı the brand of shame; stigma
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / damğa1 сущ. 1. тагъма (балкӀанрин ва мс. гьайванрин хамунал ифирай ракьувди ядай лишан); // ист. виликра бязи уьлквейра тахсиркардиз жаза гун патал адан жендекдал ифей ракь илисна ийидай лишан; 2. тӀамгъа, кӀумп, печать, лишан; 3. хуьс. тагъма илисун патал алат; 4. пер. леке гъидай, русвагьдай, усалардай, аскӀанардай гаф ва мс.; damğa basmaq (vurmaq) пер. тагъма ягъун, леке кутун, русвагь авун, кьилел буьгьтен вегьин.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / damğa