* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. 1. Hərəkətsiz, sakit. Durğun hava. – Gecə olduqca sakit və durğun idi. M.S.Ordubadi. Yaz səhərinin sərin, təmiz, durğun havasında telefon elə cingildəyirdi, deyərsən, mis tiyana çaşnı tökürlər. Mir Cəlal. Balaca bir külək əsən kimi milyonlarca yarpaqlar xışıldayaraq durğun yay havasını sərinləşdirirdi. S.Şamilov. // Göz, baxış haqqında. Titrək, durğun gözlərindən; Sıcaq incilər damardı… A.İldırım. 2. Axmayan, axarı olmayan, bir yerdə duran. Şux səslərlə dolu isti yuvalar; Daşqın çaylar, durğun göllər bizimdir. A.Şaiq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / durğun1 DURĞUN – AXAR Durğun göl olduğu yadıma gəlmir (A.Şaiq); Axar su murdar olmaz (Ata. sözü). DURĞUN – DAŞQIN Şux səslərlə dolu isti yuvalar; Daşqın çaylar, durğun göllər bizimdir (A.Şaiq).
Azərbaycan dilinin antonimlər lüğəti / durğun2 1 прил. 1. стоячий: 1) не текучий, не проточный. Durğun göl стоячее озеро, durğun su стоячая (застойная) вода 2) застоявшийся, несвежий. Durğun hava стоячий воздух 2. застойный: 1) характеризующийся застоем. мед. Durğun qan застойная кровь, durğun qaraciyər застойная печень 2) бездеятельный. Durğun həyat бездеятельная жизнь 3. неподвижный (не меняющий своего выражения). Durğun baxış неподвижный взгляд 4. геол. мёртвый. Durğun buzlaqlar мертвые ледники 2 сущ. разг. конец прямой кишки
Azərbaycanca-rusca lüğət / durğun1 s. stagnant, immovable, motionless, still; ~ su stagnant water; ~ hava still air; ~ olmaq to be* stagnant
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / durğun1 1. прил. гьерекатсуз, юзан тийир, секин (мес. гьава); 2. акъвазнавай, гьамиша са чкадал алай, санихъни авахь тийизвай (мес. яд, вир).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / durğun