* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 sif. və zərf [ər.] 1. Qədir-qiyməti, hörməti, etibarı olmayan; alçaq. Həqir baxma mənə qilü-qal bilməz isəm; Ki əhlihal arasında bəlayəm, ey bülbül! Qövsi. Molla Cəfərqulu arvadlara həqir bir nəzərlə baxan kişilərdən idi. N.Nərimanov. 2. klas. Təvazökarlıqla özünü başqasının qabağında kiçiltmə, heç kimi göstərmə, özünə əhəmiyyət verməmə mənasında işlənir. [İskəndər:] Sən də gəl abidin yanında məni; Qızartma, burax bu həqir bəndəni. A.Şaiq. 3. Kasıb, yoxsul, miskin, zəlil. O birisi sadə və həqir geyimli otuz, ya bir qədər artıq sinli bir adam idi. C.Məmmədquluzadə. Şəhər kənarında bir; Daxma var idi həqir. Ə.Nəzmi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / həqir2 прил. 1. жалкий: 1) вызывающий жалость. Həqir adam жалкий человек 2) невзрачный, неказистый, убогий. Həqir görkəm жалкий вид 2. нищенский (такой, как у нищего); убогий. Həqir geyim нищенская одежда 3. униженный (такой, которого унизили). Həqir insanlar униженные люди 4. ничтожный (мелкий, жалкий, лишенный внутренней значительности). Həqir (cılız) şəxsiyyətlər ничтожные личности
Azərbaycanca-rusca lüğət / həqir1 s. 1. base, meek, mean, low, worthless, miserable, paltry; 2. pitiful, pitiable, poor, wretched; ~ görkəmdə olmaq to be* a sorry sight; to cut* a poor figure
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / həqir1 sif. 1) pitoyable ; piteu//x, -se ; lamentable ; modeste ; simple ; 2) humble ; doux (f douce)
Azərbaycanca-fransızca lüğət / həqir1 [ər.] прил. нареч. 1. къадир-къимет, гьуьрмет, ихтибар амачир; алчах, усал; 2. клас. вичи-вич масадан вилик агъузун, гьич хьиз къалурун, вичи-вичиз фикир тагун манада; 3. кесиб, юхсул, муьскӀуьн.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / həqirə. 1) qədr-qiyməti olmayan; alçaq tutulan, hörmətsiz; 2) az, kiçik, görkəmsiz.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti