* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars. “əmirzadə”nin ixtisarı] 1. tar. Şəxs adlarından sonra gəldikdə şahzadəlik, əvvəl gəldikdə isə rütbə bildirir; məs.: Sam mirzə, Abbas mirzə, Əbubəkr mirzə. 2. köhn. Savadlı adam. Mirzələr qəzet yazıb; Aşıqlar dastan eləyib. Aşıq Ələsgər. // Bu kimi adamlara ehtiramla müraciət məqamında işlədilir. [Mir Hadi:] Mirzə, yəqin ki, cənablarınızın elmi-təvarixdən xəbəri var. Qantəmir. [Hüseyn:] Xeyr, mirzə, tanımıram, mən heç bu cür adam görməmişəm. S.Rəhman. // Savadlı, elmli, bilikli, hörmətli şəxslərin adlarına əlavə edilir. Mirzə Fətəli Axundzadə. – [Səhhət:] Mirzə Cəlil damcıdan; Axı ümman yaratdı. B.Vahabzadə. 3. Keçmişdə yazı-pozu işləri ilə məşğul olan adam; katib. [Nisə xanım:] Sən köhnə vəzirin oğlu Mirzə Səlimi gətirib özünə mirzə eləmisən. M.F.Axundzadə. [Toğrul:] Dərhal mirzəsini çağırıb, Qızıl Arslana məktub göndərdi. M.S.Ordubadi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / mirzə2 "əmir" və "zadə" sözlərinin birləşməsindən düzəlmiş və "əmir oğlu, əmir nəslindən olan" mənasındadır. Sonralar "hörmətli, möhtərəm; savadlı, oxumuş, katib" mənalarında da işlənmişdir. "Mirzə" əsl addan əvvəl gələndə "savadlı, oxumuş" mənasında ləqəb, sonra gələndə isə titul bildirir: Mirzə Cəlil, Sam Mirzə.
Azərbaycan kişi adlarının izahlı lüğəti / mirzə3 f. əsli ə. «əmir» və f. «zadə» 1) şəxs adından sonra gəldikdə şahzadəlik, əvvəl gəldikdə isə rütbə bildirir; 2) savadlı adam; 3) yazı-pozu ilə məşğul olan // katib.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / mirzə1 1. MİRZƏ [Nisə xanım:] Onun ağzı deyil mənim mirzəmi qovdura (M.F.Axundzadə); KARGÜZAR Yarın icraiyyə komitəsinin sədri idarədən bir kargüzar göndərmişdi (T.Ş.Simürğ); KATİB Atabəy öz katibi kiçik Buğanı çağınb tapşırdı: – Həbsə alman caniləri möhkəm saxlayın (M.S.Ordubadi). 2. mirzə bax müəllim
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / mirzə1 1. до революции титул людей, получивших образование или занимавших небольшие государственные должности; 2. писарь, письмоводитель, секретарь, учитель; 3. царевич (с приставкой "мирза" после собственного имени);
Azərbaycanca-rusca lüğət / mirzə2 сущ. мирза: 1. до 1917 г.: титул людей, получивших образование или занимавших небольшие государственные должности 2. писарь, письмоводитель, секретарь 3. учитель 4. истор. приставка, обозначавшая: “царевич” и ставившаяся после собственного имени, напр.: Abbas Mirzə Аббас Мирза
Azərbaycanca-rusca lüğət / mirzə1 [fars. “əmirzadə”nin ixtisarı] сущ. мирзе (1. ист. ксарин тӀварарилай кьулухъ лугьудамаз шагьзадавал, вилик лугьудамаз чин къалурда; 2. куьгьн. савадлу кас; чирвилер авай, илимлу, гьуьрметлу ксарин тӀварцӀиз алава ийидай гаф; мес. Mirzə Ələkbər Sabir Мирзе Элекбер Сабир; 3. виликра кхьинрин крар ийидай кас; катиб).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / mirzəI (Gəncə) qayın II (Qazax) balıq adı
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.