* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. İnsan bədəninin, ombadan başlamış ayağa qədər olan və insanın yeriməsinə xidmət edən üzvü. Qıçları ağrımaq. Qıçları əyri. Qıçı sınmaq. – Bəhram arxası üstə sərilib, qıçlarını tamam uzatdı. Ə.Vəliyev. // Heyvanlarda eyni vəzifəni görən bədən üzvü. Atın dal qıçları qara, qabaq qıçları isə ağdır. – Tısbağa başını qınına çəkən kimi topal qıçını altına çəkib gizlətdi. Mir Cəlal. 2. Bir şeyin (mebelin və s.-nin) yerə dirənən hissəsi, duracağı. Stolun bir qıçı sınmışdır. – İndi də tövlənin bir küncünə atdığı sınıq-sınıq kürsünün qıçına mıx çalırdı. M.İbrahimov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / qıç2 QIÇ Başı, beyni, qıçı, qarnı sərasər; Ki olsun büsbütün insana bənzər (Ə.Qəmküsar); AYAQ ..əlbəttə, bığlı kişi aşağı düşməyəcək, çünki ayaqlarının ikisi də yoxdur (Elçin); BACAQ [O] sağ bacağını bükərək, dizini sandalyanın üstünə qoydu (Ə.Əbülhəsən); QILÇA Zeynalın ürəyi əsdi, qılçaları titrədi (B.Bayramov).
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / qıç2 сущ. 1. нога (человека или животного). Uzun qıçlar длинные ноги, qıçı qıçının üstündə oturmaq сидеть перекинув ногу на (за) ногу, qıçlarını bağlamaq связать ноги 2. ножка чего-л. (мебели и т.п.). Stulun qıçları ножки стула
Azərbaycanca-rusca lüğət / qıç1 i. leg; ~ını ~ının üstünə aşırmaq to cross one’s legs; stolun ~ları the legs of the table; ◊ taxta ~ wooden leg
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / qıç1 сущ. 1. кӀвач (инсандин ва я гьайвандин); qıçı sınmaq кӀвач хун; 2. кӀвач (столдин, дивандин ва мс.).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / qıç(Yardımlı) diş. – İt qıç atıb uşəği tutub
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.