* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars.] klas. Üz, çöhrə. Həsrətindən zəfəranə dönsə ruyim, yox əcəb; Qoymuş hicranda məni, bir gülüzarım gəlməmiş. M.P.Vaqif. Düşübdür xəyalım yarın ruyinə; Can quşu bənd olub zülfü muyinə. M.V.Vidadi. Zülfün ki, tutub ruyunu, çox qorxuram ondan; Aləm toxunar bir-birinə zülmət olanda. Ə.Vahid. □ Ruyi-zəmin klas. – Yer üzü; dünya, aləm. Bu şəhri-Qəzvində bir nəfər nabəkar peyda olubdur ki, cəmi-ruyi-zəmində ondan qətlə müstəhəq bir kimsənə tapılmaz. M.F.Axundzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ruy2 RUY1 f. 1) üz, çöhrə; 2) səth, üz; 3) m. abır-həya. Ruyi-siyah bax rusiyah. Ruyi-zəmin yer üzü. RUY2 f. sink; bürünc; tunc.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ruy1 [fars.] сущ. клас. ччин; // ruyi-zəmin Ччилин ччин; дуьнья, алем.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ruy