* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] İslamiyyətdə: dini məqsədlə bir şəxs tərəfindən hər hansı bir iş üçün təxsis edilən və ya bağışlanan mal-mülk, pul və s. Hacı Məcid əfəndi Cümə məscid mədrəsəsinin nizamını pozdu və mollalara vəqfdən verilən məvacib və ianəni kəsdirdi. C.Məmmədquluzadə. Gələn nəzirlərdən başqa, ocağın öz ixtiyarındakı vəqf yerlərini kəndlilər özləri əkir, becərir və məhsulunu payızda daşıyıb türbənin anbarlarına doldururdular. Şamilov. □ Vəqf etmək – 1) bir mal və mülkü dini məqsədlər üçün ayırmaq, vermək, bağışlamaq, təxsis etmək. Amma bu bədbəxt də molla, seyidin kələyinə düşüb cəmi dövləti məscidə vəqf etmiş. S.S.Axundov; 2) məc. tamamilə həsr etmək, sərf etmək, vermək. Vəsiyyətim budu, Seyyid, vəfatım olduqda; Nə qalsa məndən, onu vəqf edin, şərabə verin. S.Ə.Şirvani. Ana övlada vəqf edər özünü; Yumamaz, yummasa uşaq gözünü. M.Ə.Sabir. Belədirsə, həmişəlik yetimlər üçün bir məktəb açın, aldığınız prosentlərin cüzi bir hissəsini bu xeyir işə vəqf ediniz. N.Nərimanov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / vəqf2 VƏQF1 ə. 1) savab bir iş kimi məscid üçün ayrılmış mülk, mal; 2) mülk və ya malı həmin məqsəd üçün ayırma. VƏQF2 ə. 1) durma, dayanma, pauza; 2) ara, fasilə.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / vəqf2 I сущ. 1. вакуф (пожертвование или завещание на богоугодное дело) 2. юрид. владение недвижимостью без права передачи; vəqf edilmək посвящаться, быть посвящённым, завещаться, быть завещанным; vəqf etmək: 1. завещать земли, состояние, отдать по завещанию (на богоугодные дела); 2. посвящать, посвятить кому-л., чему-л. что-л. II прил. вакуфный. Bəqf torpaqları вакуфные земли
Azərbaycanca-rusca lüğət / vəqf1 [ər.] сущ. вакьфа (исламда: диндин макьсаддалди са касди са кар авун патал вичин патай гудай пул, мал-мулк ва мс.); vəqf etmək а) вакьфа авун, са мал ва мулк дин патал ччара авун, гун, пишкешун, багъишун; б) пер. тамам бахш авун, серф авун, гун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / vəqf