* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. zool. Çox iti yeriyən balaca köçəri quş. Dağa yelbə nə lazım; Girər qəlbə, nə lazım; Ağacda bar olmasa; Ona səlbə nə lazım. (Bayatı). □ Yelbə kimi – çox iti, çox tez, çox yeyin. Yelbə kimi getmək. Bu at yelbə kimi qaçır.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / yelbə1 прил. диал. быстроходный, быстроногий. Yelbə at быстроногая лошадь
Azərbaycanca-rusca lüğət / yelbə1 сущ. зоол. гзаф зарбдиз фидай гъвечӀи куьчери къуш; yelbə kimi къуш хьиз, гзаф зарб, гзаф фад, гзаф йигиндиз.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / yelbəI (Cənubi Azərbaycan, Kürdəmir, Lənkəran, Şamaxı) quş adı. – Yelbə bicardan uşdi (Lənkəran); – O:çi tornan on yelbə tutdi (Şamaxı); – Bir dənə yelbə tutdum (Cənubi Azərbaycan) II (Laçın, Zəngilan) saç. – Arvatdar döyüşəndə bir-birinin yelbəsinnən tutur (Laçın) III (Kürdəmir) səlbə. – Quşu yelbəynən vurdum
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.