* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] din. İbadətlə məşğul olan adam, vaxtını ibadətlə keçirən adam. Hiç abid anmadı ləlin ki, gözdən qan töküb; Səcdədən durduqca təğyiri-müsəlla etmədi. Füzuli. Məscidləri ver zahidə, qoy xanəgahı abidə; Gəl sən, Nəbati, məskən et meyxanəni, meyxanəni. Nəbati. [Oruc:] …Bir abid peyda olub, bunun ismi-şərifi Şeyx Nəsrulladır. C.Məmmədquluzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / abid3 ə. ibadətlə məşğul olan, ibadət edən.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / abid1 Ərəb mənşəlidir, “ibadət edən”, “Allah qulu” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / abid2 устар. I сущ. аскет, богомолец II прил. благочестивый, набожный, богомольный
Azərbaycanca-rusca lüğət / abid1 I. i. worshipper, devotee; pilgrim; abid olmaq to be* a worshipper / a devotee; abidlər top.i. the devout II. s. pious, devout abid adam a devout man*
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / abid